strangeerecenzuje

W ostatnim czasie można zaobserwować zintensyfikowane rozmowy dotyczące szeroko pojętej ekologii. Świadomość każdego z nas zdecydowanie rośnie, rośnie też niestety zagrożenie naszego środowiska. Chęć poszerzenia wiedzy i zrozumienia niektórych mechanizmów skłoniła mnie do sięgnięcia po książkę „Sorry, taki mamy ślad węglowy” Mike'a Berners-Lee i z całym przekonaniem mogę Wam ją polecić. Jak sam tytuł wskazuje, jest to książka o tym, czym jest i w jaki sposób powstaje ślad węglowy, a także o tym, w jaki sposób my możemy go zminimalizować, znacząco ograniczyć. Autor opiera się na wielu badaniach, przytacza mnóstwo danych i statystyk, a wszystko to okraszone różnymi wykresami. Ta nieco ponad trzystustronicowa książka zawiera w sobie naprawdę ogrom wiedzy, zapisanej w bardzo przystępny sposób.  „Sorry, taki mamy ślad węglowy” to tak skonstruowana książka, że z powodzeniem można czytać ją wyrywkowo, odnajdując akurat ciekawiące nas rzeczy. Może ona posłużyć jako mała encyklopedia wiedzy

Czy możliwe jest, by żyć długo i szczęśliwie? Czy można odnaleźć prawdziwą miłość w zwykłym programie telewizyjnym? Czy osoba poznana na planie reality show może okazać się dokładnie tą, której szukaliśmy przez całe życie? Bohaterowie „Długo i szczęśliwie” Alison Cochrun udowadniają, że wszystko jest możliwe! Dev pracuje jako producent popularnego randkowego programu „Długo i szczęśliwie”, którego nowym głównym bohaterem zostaje Charlie, skompromitowany geniusz branży technologicznej. Charlie boryka się z wieloma problemami, które zdecydowanie nie pomagają mu w korzystnym wypadaniu przed kamerami. Dev staje na głowie, żeby rozluźnić nowego księcia programu i pomóc mu w odnalezieniu prawdziwej miłości. Nic jednak, podczas kręcenia tego sezonu programu, nie będzie takie, jak zwykle, a wszystkie sprawy naprawdę się skomplikują.  To była totalnie przeurocza historia romansu jak z prawdziwego filmu. Zaczyna się niewinnie, chociaż tak naprawdę już od samego początku można wyczuć ogromne iskr

„Trudna radość” to już czwarty tom „Lwowskiej odysei”. Osobiście, poznaję bohaterów dopiero od czwartej części, ale absolutnie nie odebrało mi to radości z lektury, a wręcz nabrałam ochoty, aby sięgnąć po poprzednie tomy.  Jest rok 1947, a Lindnerowie nie przestają tęsknić za Lwowem, a los ich nie oszczędza. Rodzinie przyjdzie pożegnać Mariannę i trudno będzie im odnaleźć się w rzeczywistości. Lidka próbuje poradzić sobie z tęsknotą do Oresta, a ten rozdarty jest miedzy uczuciem do żony, a do Ukrainy. Wszyscy bohaterowie będą musieli mierzyć się z problemami, tęsknotami i odkrywaniem radości w drobnostkach. Opowieść w „Trudnej radości” jest dokładnie o tym, na co wskazuje tytuł. Te drobne radości, które odnajdują bohaterowie w powojennej rzeczywistości, okraszone są wieloma trudnościami: tęsknotą, walką z odnajdywaniem siebie i zrozumienia świata, w którym przyszło im żyć. Wojna nie daje o sobie zapomnieć, a życie przestaje przypominać to, które pamięta się z poprzednich lat. Trudno si

Książki Thomasa Olde Heuvelta to zdecydowanie moje odkrycie tego roku! „Echo” wywarło na mnie ogromne wrażenie, a najnowsze „HEX” tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że po książki tego niderlandzkiego pisarza po prostu warto sięgać. Wyobrażacie sobie sytuację, kiedy mieszkacie w miasteczku obarczonym swoistą klątwą, której nikt nie potrafi zdjąć, a wszyscy mieszkańcy owego miasteczka są na zawsze w nim uwięzieni? Właśnie tak żyją ludzie w Black Rock. Od ponad trzystu lat ich życie skupia się wokół wiedźmy z zaszytymi ustami i oczami, okutej w łańcuchy, która pojawia się i znika w najróżniejszych miejsca o zupełnie niespodziewanych porach. Mieszkańcy żyją w ciągłym strachu przed gniewiem wiedźmy, która może sprowadzić na nich prawdziwą tragedię. Dlatego podporządkowują się wszelkim zasadom, które powstają w ścisłym kręgu organizacji HEX. Młodzi ludzie jednak coraz częściej negują zasady i pragną wyrwać się z zamkniętego miasteczka. Ich drobne odstępstwa od normy rozpoczną prawdziwy arma

Są takie książki, które, żeby zrozumieć ich fenomen, trzeba po prostu przeczytać. O „Czarnym flamingu” głośno było jeszcze na długo przed oficjalną premierą, a większość tych głosów było zupełnie pozytywnych, wychwalających różnorakie zalety tego tytułu. Tym bardziej nie mogłam doczekać się lektury i muszę przyznać, że absolutnie się nie zawiodłam. „Czarny flaming” to historia chłopca, który już od wczesnego dzieciństwa rozumie, że nie jest zupełnie taki sam, jak wszyscy inni chłopcy. Poza tym, że lubi zabawy, które w środowisku uznaje się za typowo dziewczęce, jest także synem ludzi pochodzących z dwóch zupełnie różnych kultur. A do tego, jego ojciec nawet nie chce z nim rozmawiać. I tak przez całą książkę śledzimy Michaela, który próbuje odnaleźć swoją drogę i swoje miejsce na ziemi.  „Czarny flaming” jest na pewno książką nieoczywistą. Przede wszystkim na niecodzienny wybór formy przekazu treści, mianowicie formy białego wiersza. Dzięki temu książkę czyta się w błyskawicznym tempie,

„Point of retreat”to drugi tom debiutanckiej trylogii Colleen Hoover, która w nowym wydaniu pojawia się w księgarniach nakładem Wydawnictwa W.A.B. W drugiej części historii do głosu dochodzi Will i to z jego perspektywy poznajemy dalsze losy bohaterów.  Layken i Will próbują rozwijać swoją relację, ale ich życie nie przypomina życia typowych młodych zakochanych. Lake musi uporać się z nową rolą, jaka spadła na nią po śmierci matki, dbając nie tylko o własne szczęście. Layken i Kel oraz Will i Caulder tworzą swego rodzaju małą rodzinę, w której próbują się odnaleźć. Will jednak jednym przemilczeniem podkopuje całe zaufanie Layken i ich różowa bańka pęka, a wątpliwości co do słuszności ich związku zaczynają się nawarstwiać. Czy uda im się przepracować niektóre rzeczy i stworzyć szcześliwą rodzinę? Wspominałam już o tym przy okazji recenzji „Slammed”, ale muszę wspomnieć i teraz: Hoover ma niesamowitą lekkość w przeprowadzaniu czytelnika przez emocje bohaterów i sprawianiu, że odczuwa się

Sześcioro przyjaciół, a wśród nich zabójca. Tylko oni mogą wiedzieć, co tak naprawdę wydarzyło się trzydzieści lat temu na kempingu i tylko oni mogą wskazać zabójcę. Czy jednak będą w stanie to zrobić? W lesie, zupełnym przypadkiem zostają odkryte ludzkie szczątki. Znalezione zwłoki szybko zostają powiązane z zaginioną czternastoletnią Aurorą, która trzydzieści lat temu przebywała w tym lesie na kempingu ze znajomymi. Po tamtej imprezie dziewczyna zaginęła i ślad po niej zaginął. Po odkryciu w lesie, śledztwo przejmuje Jonah Sheens, który w młodości znał nastolatków, biorących udział w tamtej imprezie i jako młody policjant brał udział w poszukiwaniach Aurory. Śledztwo rusza na nowo, a Sheens będzie musiał dotrzeć do prawdy i odkryć, kto z sześciorga przyjaciół kłamie.  Od samego początku w całej historii panuje swego rodzaju aura tajemniczości. Nie tylko ze względu na niewiedzę co do wydarzeń na kempingu, ale także dlatego, że Jonah Sheens ewidentnie próbuje ukryć jakieś swoje powiąza

W obyczajówkach czy romansach, bardzo podoba mi się, kiedy wprowadzona jest swego rodzaju aura tajemniczości, kiedy bohaterowie wkraczają w nową relację z prawdziwym bagażem przykrych doświadczeń. Dlatego chętnie sięgnęłam po debiutancką książkę Małgorzaty Koch „Jesteśmy inni”. Poznajemy losy dwójki bohaterów, którzy spotykają się po raz pierwszy w klubie. Marcelina, za namową siostry, próbuje na imprezie zapomnieć o przykrych wydarzeniach z przeszłości i stara się otworzyć na nowe znajomości. Kobieta od razu wpada w oko Frankowi, który wręcz jest nią oczarowany. Kiedy w dość brutalny sposób Marcelina odrzuca zaloty jakiegoś przypadkowego mężczyzny, Franek postanawia nie podrywać kobiety w zbyt nachalny sposób. Niefortunnie dobrane słowa wpędzają mężczyznę w dość niezręczną sytuację, przez co relacja z kobietą, która naprawdę mu się spodobała, zaczyna rozwijać się na kłamstwie. Czy to niezamierzone kłamstwo zaprowadzi ich relację w dobrym kierunku? Czy dwie osoby z trudną przeszłością