strangeerecenzuje

Z każdą kolejną przeczytaną powieścią graficzną, kocham tego typu literaturę coraz mocniej. Główną przyczyną mojego zadowolenia są oczywiście Smutne Duszki, których trzeci tom przygód niedługo ukaże się nakładem Wydawnictwa W.A.B. Trzecia część „Klubu Smutnych Duchów” to historia niosąca przekaz, który powinien trafić do każdego, niezależnie od wieku, płci czy jeszcze innych czynników. Powinien trafić do tych, którzy kiedykolwiek próbowali komuś udowodnić swoją wartość. Którzy brali na siebie zbyt dużo, żeby tylko zadowolić kogoś innego. Powinien trafić do wszystkich, którzy chociaż przez chwilę próbowali sobie wmówić, że jeśli coś jest ponad ich siły, to oznacza, że zawiedli, że nie są wystarczająco dobrzy, by zasłużyć na czyjś szacunek. Przekaz jest bardzo prosty: jesteś wystarczająco wartościowy!  Niezależnie od tego, czy Twoja codzienna lista „do zrobienia” jest wypełniona po brzegi, czy jesteś w stanie wykonać tylko kilka zadań. Niezależnie od tego, czy czasem nie jesteś w stanie

Książki Pauliny Świst charakteryzują się połączeniem gorącego romansu z wątkami kryminalnymi, a bohaterowie zawsze mają naprawdę cięty język. Tym razem jednak Świst postanowiła pójść nieco mocniej w stronę kryminału, serwując czytelnikom naprawdę ciekawą historię, w której nadal nie brakuje charakternych bohaterów i mnóstwa humoru. I według mnie wyszło jej to naprawdę dobrze. Anka i Artur znają się od lat. Ona jest dziennikarką śledczą, on prokuratorem regionalnym. I chociaż nieczęsto stoją po tej samej stronie barykady, zawsze mogą na siebie liczyć nawzajem. A to przyda im się jak nigdy wcześniej. Artur i Szczepan trafiają na miejsce zbrodni, które łudząco przypomina to sprzed piętnastu lat, kiedy zaczynali swoje kariery. Na domiar złego, ofiarą okazuje się mężczyzna, z którym poprzedniego wieczoru Anka poszła na randkę. Morderca zdaje się znać każdy ich krok.  Świst w nowej książce poszła w nieco inną stronę, niż do tej pory, ale ta próba okazała się naprawdę trafiona. „Incognito” ni

Już któryś raz z kolei, podejmując się recenzji książek wydawnictwa Prószyński i S-ka dedykowanych dla młodzieży, piszę w nich, że są to ważne i potrzebne książki, po które powinni sięgnąć także dorośli. I tym razem wydźwięk mojej recenzji jednej z nowości tego wydawnictwa będzie podobny. „Związani milczeniem” to bowiem kompletna opowieść, która pozostawia w sercu pewną zadrę, ale jednocześnie rozpala w nim na nowo nadzieję.  Maybelline nie należy do „idealnych córek” i trudno znaleźć jej u rodziców zrozumienie i uznanie. Na szczęście ma obok siebie brata, dla którego jest prawdziwym oczkiem w głowie. Pewnego wieczoru jednak ten ostatni promyk nadziei w życiu May gaśnie - do drzwi jej domu pukają policjanci i oznajmiają, że Danny rzucił się pod pociąg. Ta ogromna strata, która dotknęła rodzinę May, to mimo wszystko dopiero początek przykrości, które konsekwentnie będą próbowały dobić pogrążoną w żalu i żałobie rodzinę. Rasistowskie oskarżenia, które zaczynają szargać dobre imię nie tyl

W książkach bardzo często bohaterowie jawią się niemalże jako istoty idealne. Tym chętniej sięgnęłam po „Set on you”, widząc w opisie, że opowiada historię kobiety, która „ważyła kilka kilogramów za dużo”. Ciekawie było sięgnąć po opowieść, która w dużym stopniu skupia się na ciałopozytywności, a jednocześnie pozostaje lekką, przyjemną historią na letnie wieczory. Crystal nie należy do osób szczupłych, ale w ogóle się tym nie przejmuje. Co więcej, prowadzi w mediach społecznościowych profil o uroczej nazwie „CrystalPuszystyFitness”, zachęcając swoich obserwatorów do pokochanie siebie bez względu na liczbę kilogramów czy opinie innych. Stara się zarażać ludzi sportem, bo sama jest stałym bywalcem siłowni, ale nie skupia się na samym zrzuceniu kilogramów czy wyrzeźbieniu brzucha. Pewnego dnia podczas nagrywania swojego treningu przeszkadza jej zabójczo przystojny Scott, który nie jest najprzyjemniejszą osobą, jaką spotkała na swojej drodze Crystal. Jak rozwinie się ta relacja? „Set on yo

Thrillery Klaudia Muniak miałam już okazję kiedyś poznać i przyznać muszę, że były to całkiem dobre historie, które jednak nie zrobiły wtedy na mnie większego wrażenia. Sięgając więc po „Dom obok” nie miałam większych oczekiwań, a dostałam thriller, od którego absolutnie trudno było się oderwać! Mileną chciała zrobić niespodziankę rodzicom i bez zapowiedzi przyjeżdża do rodzinnego domu, w którym jednak nikogo nie zastają. Chcąc dostać się do ogródka, w którym prawdopodobnie jej mama zostawiła klucze do domu, prosi o pomoc sąsiadów mieszkających obok, którzy nie cieszą się dobrą sławą. Kiedy dziewczynie rozładowuje się telefon, a w ogrodzie nie znajduje kluczy, postanawia wracać do Gdańska. Sąsiad nalega jednak, aby przenocowała u nich, nie chcąc puścić dziewczyny samej w podróż po nocy. Następnego dnia Milena budzi się w zamkniętym pokoju, nie ma przy sobie swoich rzeczy, a ostatnie, co pamięta, to drogę na postój taksówek. W pokoju, w którym się obudziła, zaczyna się prawdziwy koszmar

Jakiś czas temu poznałam pióro Natalii Fromuth za sprawą jej książki „Let me in”. I chociaż tamta historia mi się podobała, znalazłam kilka rzeczy, które nie przypadły mi do gustu. Byłam jednak ciekawa, jak rozwinie się pióro autorki w kolejnych historiach, dlatego chętnie sięgnęłam po jej najnowszą powieść „Każdego lata płakałam”. I nie zawiodłam się. Diana Sparks jest absolutnie zakochana w teatrze, który daje jej ukojenie i odskocznie od życia, które nie jest usłane różami. Chora matka, ojciec zrzucający większość obowiązków na dziewczynę i dwie siostrzyczki, którym próbuje zapewnić dzieciństwo lepsze, niż jej własne. Tegoroczne lato daje jej jednak szansę - scenariusz napisany przez Dianę wygrał w konkursie i dziewczyna będzie mogła wystawić sztukę na scenach londyńskiego teatru. Jest tylko mały problem - musi obsadzić w głównej roli chłopaka, którego matka zasponsoruje przedstawienie, a który szczerze nienawidzi całego tego zamieszania. Czy Diana będzie w stanie sprawić, żeby tego