strangeerecenzuje

Na wstępie muszę zaznaczyć, że książka ta jest luźną kontynuacją To tylko przyjaciel . To ważna informacja, o którą niestety wydawnictwo (lub sama autorka) nie zadbało, co uważam za spory minus. Co prawda historia zawarta w Miłość szuka właściciela to opowieść losów Sloan, przyjaciółki głównej bohaterki z pierwszej książki Jimenez i teoretycznie nie ma większego związku z tamtymi wydarzeniami, jednak czytelnik powinien mieć świadomość, że sięgając najpierw po Miłość szuka właściciela , tak naprawdę zdradzi sobie całą historię przedstawioną w To tylko przyjaciel . Dlatego też przestrzegam, nic fajnego czytać książkę, jeśli właściwie będziemy znali zakończenie najważniejszych wątków. Sloan od dwóch lat po prostu wegetuje - nie potrafi wrócić do normalnego życia po śmierci swojego narzeczonego. Coś jednak w jej życiu się zmienia, kiedy pod koła jej samochodu wyskakuje pies, a potem niepostrzeżenie wskakuje jej do samochodu. Kobieta postanawia zająć się zwierzakiem, z którego właścicielem

  Uwielbiam książki, w których za pozornie banalną historią miłosną, kryją się ważne tematy, trudne wybory. Ten, którego szukam miała w sobie wszystko to, co w obyczajówkach czy oromansach lubię: z pozoru lekka historia, w której zawarto dużo dobrego. Historia zaczyna się od przyczyny wszystkich późniejszych zdarzeń: John poznaje Bailey i umawia się z nią na randkę. Później mamy przeskok czasowy o kilka miesięcy i na werandę prowadzonego przez Johna pensjonatu zostaje podrzucone dziecko - gwoli ścisłości, jego dziecko. I właśnie to dziecko sprowadza do niego również Milę, która ma pomoc i odciążyć świeżego tatę.  Relacja między Johnem i Milą jest totalnie typowa i do przewidzenia. Czy mi to przeszkadzało i pozbawiło możliwości przezywania ich rozterek? Absolutnie! Właściwie od samego początku polubiłam Milę, która wydała mi się bardzo bliska. Dziewczyna miała do podjęcia trudną decyzje - niezależnie jaką drogę by wybrała, czekało ją w pewnym stopniu cierpienie. Prawdziwa miłość jednak

Fitz Roy to historia wytyczenia nowej drogi i pierwszego polskiego wejścia na ten wierzchołek w 1984 roku. Zespół składał się z  Piotra Lutyńskiego, Wiesława Burzyńskiego, Mirosława Falco Dąsala, Michała Kochańczyka, Jacka Kozaczkiewicza, a książka jest dziennikiem z wyprawy Mirosława Falco Dąsala.  Prosto napisany dziennik z wyprawy, przekazuje bezpośrednią relację ze wspinaczki. Opisane są zarówno wrażenia, jak i problemy, które towarzyszyły zespołowi podczas wyprawy. Dziennik Dąsala przeplatany jest zapiskami pozostałych członków zespołu, dzięki czemu możemy poznać każde spojrzenie na wspinaczkę.  Zabrakło mi więcej osobistych przemyśleń, wydaje mi się jednak, że wynika to z praktycznego spojrzenia na góry i samo wspinanie. Mimo wszystko jednak sposób przedstawiania wydarzeń pomaga wczuć się w role bohaterów, zbliżyć do nich i wręcz poczuć się, jakby tę historię opowiadano nam osobiście.  Przyjemna lektura, jednak tylko dla miłośników górskich wypraw, ciekawych kolejnej historii prz