strangeerecenzuje

Ludkę Skrzydlewską poznałam przy okazji książki „Przeczucie”, która okazała się świetną lekturą i jednocześnie pokazała mi, że po książki Skrzydlewskiej w obyczajowo-kryminalnym wydaniu mogę sięgać bez zastanowienia. „Fikcyjna dziewczyna” zrobiła na mnie naprawdę dobre wrażenie, jednak dopiero kiedy przebrnęłam przez 1/3 książki i porzuciłam oczekiwania.  Lavinia prowadzi swoją kameralną księgarnie, która niestety nie przynosi niesamowitych zysków. Jest jednak prawdziwą ostoją Hayes, dlatego kobieta nawet nie myśli o zamknięciu biznesu. Może sobie na to pozwolić, ponieważ kiedy drzwi jej mieszkania się zamykają, Lavinia przeobraża się w Candice Bloom, bestsellerową pisarkę, której tożsamość zna jedynie jej wydawca. Kiedy Lavinia postanawia zakończyć serię książek o Rosie Argent, zaczynają spotykać ją dziwne rzeczy. Szybko okazuje się, że ktoś poznał prawdziwą tożsamość Candice Bloom, a Livinia jest obserwowana, przez co kobiecie przypomina się dramat, jaki odegrał się w jej życiu sześć

Bardzo nie lubię pisać o książkach źle - zawsze staram się znaleźć w nich jak najwięcej pozytywów. Książki duetu Eweliny Nawary i Małgorzaty Falkowskiej są mi już całkiem dobrze znane, mimo że były to lekkie i płynne historie, za każdym razem pojawiały się tam kilka mniej lub bardziej znaczących niedociągnięć. „Wakacje w Port Moody” to właściwie powielenie schematu, a dla mnie znak, że to było już prawdopodobnie ostatnie moje spotkanie z książkami tego duetu.  Miasteczko Port Moody przedstawione zostało już czytelnikom w świątecznej książce dziejącej się właśnie w tym miejscu. Tym razem poznajemy historie kuzyna Logana, bohatera tamtych zimowych wydarzeń. Hunter, próbując poradzić sobie ze ślubem kuzyna z Abigail, ucieka z uroczystości do klubu w Vancouver, gdzie daje się ponieść chwili i kończy w mieszkaniu pięknej nieznajomej dziewczyny. Ta jedna szalona noc przyniesie poważne konsekwencje.  Po raz kolejny w książce tego duetu znajduję pewnie nieścisłości - w jednym rozdziale się coś

Czy czytanie serii książkowej zaczynając od końca jest w literackim świecie zbrodnią? Cóż, jeżeli tak, to popełniałam ją z pełną przyjemnością, poznając historię zawartą w „Żadanicy” Katarzyny Puzyńskiej. Rzadko porywam się na tego typu sytuacje, ale kiedy dostałam propozycję przeczytania tej książki, bardzo mnie ona zaciekawiła, a kiedy pani zajmująca się promocją w Wydawnictwie Prószyński i S-ka zapewniła mnie, że spokojnie zrozumiem całą fabułę „Żadaicy” bez znania poprzednich części tej serii, nie zastanawiałam się zbyt długo. I bardzo, ale to bardzo się z tego cieszę! Katarzyna Puzyńska zabiera czytelnika do Lipowa, które, jak to z małymi miasteczkami bywa, rządzi się swoimi prawami. Do dopiero rozpoczynającej swoją działalność agroturystyki Daniela Podgórskiego przyjeżdżają dwie kobiety, które od razu po wyjściu z samochodu składają mu nieoczekiwaną propozycję. Czy wywoływanie duchów w domu powszechnie uważanym za nawiedzony to dobry pomysł? Na niebie księżyc w pełni, co skłania

Beata Sabała-Zielińska zasłynęła książkami o górach, spod jej pióra wyszła m.in. bardzo popularna „TOPR. Żeby inni mogli przeżyć”. Tym razem autorka postawiła na opowieść dla dzieci, niemniej już na okładce można przeczytać, że jest to książka „dla czytelników od 9 do 100 lat” i ja się zupełnie z tym zgadzam! „TOPR. Tatrzańska przygoda Zosi i Franka” to fabularyzowana opowieść o tytułowym rodzeństwie, które wraz z rodzicami przyjeżdża na ferie zimowe do Zakopanego i zatrzymuje się w domu prawdziwego górala. Jest to także dom ratowników TOPR-u: Pan Stanisław jest emerytowanym ratownikiem, natomiast jego syn pozostaje na służbie. Cała historia kręci się tak naprawdę wokół opowieści Pana Stanisława, który stara się nauczyć turystów odpowiedniego zachowania w górach, jest także miejsce na różne ciekawostki i legendy. Mimo tego, że opowieść jest fabularyzowana, wszelkie wskazówki, ciekawostki i legendy są prawdziwymi historiami, które autorka zaczerpnęła z rozmów z ratownikami górskimi. Dzi

To już kolejny thriller polskiej autorki, który wywołuje na mnie tak dobre wrażenie. Tym razem padło na nową powieść Alicji Sinickiej, która skonstruowała przejmującą, budującą napięcie historię, która porusza przy tym kilka ważnych kwestii.  Weronika Krzycka cierpi na narkolepsję - oznacza to, że każdego dnia musi uciąć sobie kilka drzemek, aby móc względnie normalnie funkcjonować. Chorobie towarzyszą lekkie zaniki pamięci, a także halucynacje, które sprawiają, że Weronika nie zawsze potrafi rozróżnić, co jej się śniło, a co wydarzyło się naprawdę. Dlatego przemykający cień i szeptem wypowiedziane słowa bierze za majaki, nie zdając sobie sprawy, że tak naprawdę, kiedy ona zasypia, ktoś ją obserwuje. Kiedy pewnego dnia ze snu wybudzają ją nietypowe dźwięki, a u podnóża schodów w swoim domu znajduje martwą kobietę, jej życie zaczyna przypominać prawdziwy koszmar. A to dopiero początek. „Uśpiona” to przede wszystkim świetnie stworzony klimat, pełen niepokoju, który wręcz wchłania się w c

Jakiś czas temu odkryłam, że z przyjemnością czyta mi się historie osadzone w wojennej rzeczywistości, które mimo przykrej, przygnębiającej otoczki, zachowują niepowtarzalny klimat. I tak jak niedawno zachwyciłam się książką „Wenecki Szkicownik” Rhys Bowen, tak i teraz książka „Ostatnia księgarnia w Londynie” totalnie mnie zachwyciła. Grace Bennett wraz z przyjaciółką Viv przyjeżdzają do Londynu, gdzie zatrzymują się u przyjaciółki zmarłej mamy Grace, Pani Weatherford. Dziewczyny od zawsze marzyły, aby wyrwać się z prowincjonalnego Drayton i wieść wykwintne życie w stolicy, nie spodziewały się jednak, że ich plany szybko zostaną pokrzyżowane. Kilka tygodni po ich przyjeździe, Londyn zostaje ogarnięty wojną, a codzienne życie w mieście stanie się stresujące i przygnębiające. Grace odnajdzie jednak namiastkę spokoju, zaczynając - z braku innych możliwości - pracę w księgarni Primrose Hill Books, która przyniesie jej zdecydowanie dużo więcej, niż tylko zajęcie nudnych dni. Pierwsze, co za

Małgorzata Rogala ponownie zabiera czytelnika do Pełni, gdzie trwający względny spokój zostaje przerwany, a podkomisarz Monika Gniewosz będzie musiała rozwikłać kolejną zagadkę. „Za cenę śmierci” to drugi tom z serii „Pełnia tajemnic”, którą rozpoczęła książka „Milcząc jak grób”. Pierwsze spotkanie z mieszkańcami Pełni zaliczyłam do bardzo udanych, dlatego nie mogłam przepuścić okazji na przeczytanie kolejnej książki z ich udziałem. I po raz kolejny Rogala nie zawodzi! Pełnia, po niedawnych wydarzeniach, zyskała nieco rozgłosu i została niemalże najechana przez turystów. W pensjonacie nad jeziorem trwa pełne oblężenie, a Dobrzyński musi ciągle odmawiać kolejnym turystom noclegu. Szybko okaże się, że nie wszyscy przyjechali do Pełni w celach turystycznych, a kolejne incydenty zaburzą spokój miejscowości, po raz kolejny wtłaczając w mieszkańców niepokój.  Podczas czytania „Milcząc jak grób” zachwyciłam się zarówno klimatem małej miejscowości, jak i bohaterami tamtej historii. Sięgniecie

Ewa Przydryga funduje kolejną dawkę najmocniejszych emocji, zabierając czytelnika w podróż po najmroczniejszych zakamarkach ludzkiego umysłu. „Nienarodzona” to kolejna już książka autorki, która nie przechodzi bez echa. Wszystko tak naprawdę jednocześnie zaczyna się i kończy w lesie, zielonej gęstwinie, która w jednym momencie daje początek tak wielu okrutnym wydarzeniom. Kończy się beztroskie życie, wolność i poczucie bezpieczeństwa, zaczyna niekończąca się spirala fatalnych, przykrych i niszczących wydarzeń, których konsekwencje bohaterowie znosić będą do ostatnich dni.  Nina dostaje wiadomość, że jej siostra zaginęła, a na środku jeziora znaleziono wywrócony kajak, w którym po raz ostatni widziana była kobieta. Śledczy podejrzewają, że Laura targnęła się na swoje życie, Nina jednak nie przyjmuje takiego wytłumaczenia i sama zaczyna zbierać informację, które pomogłyby zrozumieć, co stało się z jej siostrą. Grzebanie w przeszłości jednak nie przyniesie jej odpowiedzi, wręcz przeciwnie

„Wielkość czyjegoś serca ocenia się nie po tym, jak bardzo ktoś kochał, lecz po tym, jak bardzo był kochany przez innych” - to zdanie pojawia się właściwie już pod koniec książki, ale idealnie oddaje to, o czym tak naprawdę jest „Do widzenia, Lily”. O wielkiej, nieustającej miłości.  „Do widzenia, Lily” to pokręcona i zupełnie wzruszająca opowieść o przyjaźni Lily i Teda. Lily jest psem, dokładnie jamnikiem, a Ted jest mężczyzną w średnim wieku, który próbuje jakoś ułożyć sobie życie. Ich szczęśliwą egzystencję przerywa nagłe pojawianie się okropnej, złośliwej ośmiornicy. Ośmiornica zamieszkał na głowie Lily i tak naprawdę jest guzem. Teda czeka prawdziwa walka z czasem i z własnymi emocjami.  Nie oszukujmy się, każdy z nas, kto posiada domowe zwierzaki, na pewno niejednokrotnie rozmawiał z nimi, jak z ludźmi. I właśnie taka historia jest tutaj pokazana, jednak w tym przypadku Lily prowadzi z Tedem ożywione rozmowy. Co więcej, suczka gra z nim w Monopoly, ogląda filmy i rozmawia o przy

Władcza, bezkompromisowa, egoistyczna czy może empatyczna, wrażliwa i zamknięta w sobie? Jak była Wanda Rutkiewicz? Wiele osób ją znało, niektórzy podziwiali, niektórzy nie chcieli się z nią wspinać, wszyscy ją szanowali, ale czy ktokolwiek tak naprawdę ją poznał? Elżbieta Sieradzińska w książce „Wanda Rutkiewicz. Jeszcze tylko jeden szczyt” próbuje przybliżyć osobowość himalaistki.  Historia tej niewątpliwie niesamowitej himalaistki była mi już wcześniej znana - nietrudno nie kojarzyć Wandy, szczególnie zaczytując się w literaturze górskiej (a tę uwielbiam). „Poznałam” Wandę także czytając jej biografię innej autorki. Z tego względu, chcąc czy nie, odnosiłam książkę Sieradzińskiej do tamtej i muszę przyznać, że „Jeszcze tylko jeden szczyt” wypada na jej tle zdecydowanie lepiej. Czytanie tej historii zajęło mi sporo czasu, ale też niemało treści jest tutaj do przyswojenia, jedno jednak jest pewne - będę wracać do tej książki z przyjemnością.  „Jeszcze tylko jeden szczyt” uznałabym za s

Dla mnie moment, kiedy za oknem pojawia się słońce i robi się iście letni klimat, jest idealny na sięganie po młodzieżówki, które zazwyczaj są przyjemnie lekkie. A kiedy tego typu książki okazują się niesamowicie wartościowymi historiami, to wtedy mam już ochotę sięgać tylko po nie. Zazwyczaj nie lubię mówić ludziom, że powinni coś przeczytać, ale, cóż... koniecznie przeczytajcie „Bruno Whatever”! Bruno nie bez kozery określany jest mianem „whatever”, bo taki właśnie stosunek ma niemalże do wszystkiego. Niespecjalnie lubi imprezy, nie jest najbardziej przebojowym uczniem w szkole, a co najgorsze, zupełnie nie używa mediów społecznościowych. WHATEVER. Jedna jednak, pozornie niegroźna, sytuacja zupełnie zmienia podejście Bruna. Chłopak zaczyna naprawdę intensywnie zastanawiać się nad swoją egzystencją, a kilka małych błędów zwala mu się na głowę. Bruno szybko pozbędzie się swojego pseudonimu.  To była naprawdę cudowna książka, jestem nią niesamowicie zauroczona. Przede wszystkim jest to

Ostatnio nieco zwolniłam z sięganiem po książki poradnikowe, nie umiałam się jednak nie skusić na „Nigdy nie wstydź się siebie”. Ta naprawdę króciutka książka zawiera w sobie dużo ciepła i dobrej energii, co może okazać się dla wielu czytelników niesamowicie pomocne.  Każdy z rozdziałów rozwodzi się na temat innego rodzaju wstydu, przeczytamy o wstydzie z powodu m.in. miesiączki, wrażliwości emocjonalnej czy zaburzeń psychicznych. Wszystkie poruszane tematy są niezwykle ważne, a normalizowanie takich naturalnych rzeczy, jaką jest na przykład miesiączka, powinno wybrzmiewać w społeczeństwie. Rozdziały napisane są w zgodzie z pewnym schematem: mamy wyjaśnienie tematy, często poparte różnymi badaniami obrazującymi problem, autorki proponują różnego rodzaju ćwiczenia, które pomóc mają walczyć z różnymi rodzajami wstydu, a na koniec możemy przeczytać wywiad z osobą, która w jakiś sposób wpasowuje się w poruszany temat, zwalczyła swoje odczuwanie wstydu z konkretnego powodu i nauczyła się ży