Przejdź do głównej zawartości

Do widzenia, Lily - Steven Rowley


„Wielkość czyjegoś serca ocenia się nie po tym, jak bardzo ktoś kochał, lecz po tym, jak bardzo był kochany przez innych” - to zdanie pojawia się właściwie już pod koniec książki, ale idealnie oddaje to, o czym tak naprawdę jest „Do widzenia, Lily”. O wielkiej, nieustającej miłości. 

„Do widzenia, Lily” to pokręcona i zupełnie wzruszająca opowieść o przyjaźni Lily i Teda. Lily jest psem, dokładnie jamnikiem, a Ted jest mężczyzną w średnim wieku, który próbuje jakoś ułożyć sobie życie. Ich szczęśliwą egzystencję przerywa nagłe pojawianie się okropnej, złośliwej ośmiornicy. Ośmiornica zamieszkał na głowie Lily i tak naprawdę jest guzem. Teda czeka prawdziwa walka z czasem i z własnymi emocjami. 

Nie oszukujmy się, każdy z nas, kto posiada domowe zwierzaki, na pewno niejednokrotnie rozmawiał z nimi, jak z ludźmi. I właśnie taka historia jest tutaj pokazana, jednak w tym przypadku Lily prowadzi z Tedem ożywione rozmowy. Co więcej, suczka gra z nim w Monopoly, ogląda filmy i rozmawia o przystojnych mężczyznach. Jest prawdziwą przyjaciółką. Ta relacja jest pokazana tutaj naprawdę świetnie, niemalże widziałam w tych zachowaniach swojego psa - mój niestety nigdy mi nie odpowiada. 

Tę książkę można odbierać dwojako: zupełnie wprost i nieco bardziej między wierszami. Powierzchownie jest to całkowicie urocza, czasem zabawna, a nawet i wzruszająca opowieść o mężczyźnie i jego przywiązaniu do pupila. Historia wspólnej zabawy, dzielenia wspomnień - tych pięknych i tych, które chciałoby się wymazać z pamięci. Lekka, przyjemna lektura na letnie wieczory, która jest trochę jak ciepły, otulający koc. 

Pod tą powierzchowną lekkością dostajemy jednak coś więcej, arsenał przeróżnych, czasem naprawdę silnych emocji. Poznajemy mężczyznę, który tak naprawdę nie jest szczęśliwy, a jego życie układa się zupełnie inaczej, niż sobie wymarzył. Poznajemy jego rozterki, jego historie, różnorakie potknięcia. Dowiadujemy się o jego problemach, które próbuje rozwiązywać za pomocą terapeutki. A tak naprawdę jest to szalenie samotny mężczyzna, który dostaje kolejny cios w serce - okropna ośmiornica chce zabrać mu jego najukochańszą przyjaciółkę. Opowieść zawiera w sobie właśnie próbę pogodzenia się ze stratą, pozwolenia sobie na żałobę i ułożenia życia. „Jak wiele z tych rzeczy było wyrafinowaną sztuczką umysłu uciekającego od samotności?” - pyta główny bohater, co jest swoistym podsumowaniem jego osobowości. 

Uważam, że książka „Do widzenia, Lily”, jest tak naprawdę dla każdego. Coż, być może niekoniecznie dla ludzi, którzy nie lubią zwierząt - relacja Lily i Teda może do nich zupełnie nie trafić, pozostali jednak śmiało mogą po nią sięgać. Lekka, czasem zabawna, miejscami refleksyjna, zupełnie odrealniona, aż ostatecznie wzruszająca, wywołująca różne emocje. Ja jestem urzeczona historią jamnika i samotnego mężczyzny, mam nadzieję, że i Wam się ona spodoba! 


Książka przeczytana dzięki współpracy z Wydawnictwem Prószyński i S-ka

Recenzja dostępna także na portalu Poinformowani.pl

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Saga o ludziach ziemi. Wieczorne gody – Anna Fryczkowska

Jestem absolutną fanką Sagi o ludziach ziemi. Anna Fryczkowska stworzyła niesamowicie angażującą i emocjonalną serię, którą wspaniale się czyta! Odkrywanie wszystkich codziennych bolączek i małych radości wszystkich bohaterów jest naprawdę świetną przygodą i prawdziwie mi przykro, że „Wieczorne gody” zamykają tę serię. Jednocześnie, jest to – chociaż po drugim tomie bym nie przypuszczała – historia, która podobała mi się najbardziej z całej sagi. Świat pędzi do przodu, a wraz z nim pojawiają się drobne, ale jednak znaczące zmiany w mało wsi. I chociaż obyczaj, dopasowanie do społeczności, w której się żyje i postępowanie zgodnie z przekazywaną wiedzą z pokolenia na pokolenie nadal są bardzo ważne, pojawiają się postacie występujące przed szereg. Historia Marianny Betowej, kobiety, która lubiła postawić na swoim, niesamowicie przypadła mi do gustu. I chociaż we wszystkich tomach tej sagi pojawiają się silne, przodujące kobiety, tak to właśnie Marianna zrobiła na mnie największe wrażenie
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Niewiedza, Tożsamość, Nieśmiertelność, Spotkanie - Milan Kundera

Do tej pory nie miałam okazji spotkać się z literaturą Milana Kundery. Na szczęście z pomocą przyszło Wydawnictwo W.A.B., które wypuściło nowe wydania jego książek. Dzięki temu miałam okazję poznać cztery z jego powieści, nieco różne, ale dające pole rozważań. Niewiedza W tej książce znajdujemy historię Ireny i Josefa, którzy po wielu latach emigracji postanawiają wrócić do swojej ojczyzny. Szybko jednak okazuje się, że dwadzieścia lat to szmat czasu, a zmiany, które dokonały się zarówno w naszych bohaterach, jak i ich przyjaciołach, rodzinie i samej ojczyźnie, mogą okazać się zupełnie nie do przeskoczenia. „Niewiedza” to opowieść, w której losy tej dwójki splatają się i chociaż wydaje się, że łączy ich jedynie fakt przebywania poza krajem, to jednak okazuje się, że mają ze sobą wiele wspólnego. Autor przeplata ich historie, w ciekawy sposób łączy ich życia ze sobą, a jednocześnie pokazuje, jak jedna decyzja może odmienić wszystko to, co do tej pory wydawało nam się bliskie i znajome.
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Nieznośna lekkość bytu - Milan Kundera

„Nieznośna lekkość bytu” to zdecydowanie najpopularniejsza książka czeskiego pisarza, która w moich planach czytelniczych widniała już od bardzo długiego czasu. Korzystając ze wznowienia w nowym wydaniu tej powieści, mogłam w końcu sięgnąć po tę historię i poznać przyczyny jej popularności. Milan Kundera w charakterystyczny dla siebie sposób rozprawia się z ludzkimi słabościami, rozwodzi się nad przypadkowością naszego życia, a robi to w naprawdę ciekawy pisarsko sposób. W tej opowieści kręcimy się wokół życia Teresy i Tomasza, a zahaczamy także o życie kilku innych postaci. Nie brakuje w tej historii typowych dla Kundery wtrąceń i rozważań, które dopełniają całości. Sposób, w jaki Kundera przeplata życia bohaterów, znajdując w nich miejsca dla własnych, filozoficznych rozważań, jest naprawdę niesamowity. Z pozoru chaotyczne rozdziały zaczynają tworzyć większą całość, w której nietrudno doszukać się głębi i dopiero w momencie przewrócenia ostatniej strony dostajemy pełen obraz, który m
Prześlij komentarz
Czytaj więcej