strangeerecenzuje

Całkowicie przemawiają do mnie thrillery osadzone w jakichś ekstremalnie trudnych warunkach. Niesamowicie więc ciekawa byłam, co przygotował dla czytelników Marek Kamiński, osądzając swoją powieść „Polaris” na biegunie północnym. Grupa podróżników szuka przewodników, którzy pomogliby im dotrzeć na biegun północy. Angażują w to bardzo dużo pracy, ale też pieniędzy. Mark, który już był na biegunie i jego wspólnik Rob potrzebują pieniędzy na swoją wyprawę, więc ostatecznie zgadzają się przygotować i poprowadzić turystów na odległy zakątek ziemi. Trudno jednak było im przewidzieć, jak wykończenie, skrajny chłód i odizolowanie może wpłynąć na członków wyprawy. Czy wszyscy wrócą stamtąd żywi? „Polaris” okazało się dobrze rokującym thrillerem, w którym nie brakuje emocji. Sama akcja rozwija się dość powoli, na dobre przyspieszając dopiero na sam koniec, kiedy zostajemy wrzuceni w wir ostatecznych wydarzeń. Z zapałem jednak śledzi się przygotowania do wyprawy, wątpliwości i skrajne emocje podc

Do tej pory nie miałam okazji spotkać się z literaturą Milana Kundery. Na szczęście z pomocą przyszło Wydawnictwo W.A.B., które wypuściło nowe wydania jego książek. Dzięki temu miałam okazję poznać cztery z jego powieści, nieco różne, ale dające pole rozważań. Niewiedza W tej książce znajdujemy historię Ireny i Josefa, którzy po wielu latach emigracji postanawiają wrócić do swojej ojczyzny. Szybko jednak okazuje się, że dwadzieścia lat to szmat czasu, a zmiany, które dokonały się zarówno w naszych bohaterach, jak i ich przyjaciołach, rodzinie i samej ojczyźnie, mogą okazać się zupełnie nie do przeskoczenia. „Niewiedza” to opowieść, w której losy tej dwójki splatają się i chociaż wydaje się, że łączy ich jedynie fakt przebywania poza krajem, to jednak okazuje się, że mają ze sobą wiele wspólnego. Autor przeplata ich historie, w ciekawy sposób łączy ich życia ze sobą, a jednocześnie pokazuje, jak jedna decyzja może odmienić wszystko to, co do tej pory wydawało nam się bliskie i znajome.

Raczej nie jestem typem czytelnika, który potrafi przeczytać jedną książkę dziennie – jestem w stanie policzyć książki, które udało mi się skończyć w tak krótkim czasie dosłownie na palcach. I Klaudia Muniak, ze swoją najnowszą książką, dołącza do tego grona, co uważam za najlepszą rekomendację tej książki z mojej strony. Tajemnicze zniknięcia kilku przypadkowych osób na terenie Krakowa rzucają cień podejrzenia na Maurycego, lekarza i męża Olgi, który w niewyjaśnionych okolicznościach także gdzieś znika. Pomimo upływu pięciu lat, kobieta nie traci nadziei i nadal wierzy w niewinność męża, chociaż opinia publiczna już dawno wydała na niego wyrok. Kiedy pewnego dnia znów dochodzi do tajemniczego porwania, a do żony jedynej odnalezionej osoby dociera wiadomość „wróciłem”, koszmar Olgi rozpoczyna się na nowo. Kto stoi za zniknięciami i czy kobieta przez tyle lat nie zauważyła, że mieszka pod jednym dachem z mordercą? Klaudia Muniak swoją najnowszą historią zupełnie mną zawładnęła. Absolutn

Nie ukrywam, że jeszcze zanim sięgnęłam po „Dziwną Sally Diamond”, już miałam wobec niej spore oczekiwania, a to ze względu na to, że w momencie, kiedy Wydawnictwo Znak ogłosiło, że wyda tę książkę, kilka osób, które obserwuję w bookmediach, a które tę książkę czytały w oryginale, mówiły, że jest to top of the top. I ta książka, w mojej opinii, właśnie taka się okazała. Nie zdarza mi się to często, ale uwielbiam ten moment, kiedy dosłownie po przeczytaniu pierwszej strony książki, czuję, że to będzie „to”. Tak było właśnie w tym przypadku, przeczytałam pierwszą stronę i byłam całkowicie kupiona. Od początku zostajemy wrzuceni w wir wydarzeń i poznajemy Sally Diamond, w momencie, kiedy umiera jej tata, a ona postanawia spalić jego zwłoki w spalarni śmieci za domem. I jest zdziwiona niedowierzaniem ludzi, kiedy ta sprawa wychodzi na jaw, nie widzi w końcu w tym nic nienormalnego. Od samego początku więc dostajemy mgliste wytłumaczenie, skąd wzięło się słowo „dziwna” w tytule. Zmarły ojci

Życie pisze najlepsze scenariusze, a w tym przypadku książki. Magdalena Majcher tym razem w swojej serii opartej na faktach wzięła pod lupę głośną sprawę z 2014 roku, które poraziły całą Polskę. „Rakowiska” mają okrutny, wstrząsający pierwowzór, ale autorce udało się stworzyć z tego jeszcze bardziej przejmującą i nawet zmuszającą do refleksji historię. Spokojna wieś pod Białą Podlaską. Policjanci odbierają telefon zaniepokojonego sąsiada, który zauważył w domu obok otwarte drzwi i ślady wyglądające na krew. Po dostaniu się na posesję policjanci odkrywają, że to, co na początku wyglądało na włamanie, w rzeczywistości okazuje się brutalnym morderstwem małżeństwa. Gdzie podział się ich syn i czy zwykły nastolatek byłby w stanie z zimną krwią po prostu zamordować własnych rodziców? Historię poznajemy w dwóch liniach czasowych, przed zabójstwem i po zabójstwie, które wzajemnie się przeplatają. I w moim odczuciu, ta warstwa wydarzeń dziejących się przed tragicznymi zdarzeniami jest nie tyle

Lata osiemdziesiąte, życie w ubóstwie, pierwsze miłości i odkrywanie świata poza małą wsią, a jednocześnie powolne życie i wszystkie zapachy, które przywodzą na myśl najlepsze wakacje spędzone u dziadków na wsi. To wszystko, i dużo więcej, wręcz wylewa się z „Tajnych dyrygentów chmur”, których pochłania się i zupełnie z nimi stapia. Lola przeprowadza czytelnika przez życie swojej, swojej rodziny i po trosze całego społeczeństwa zamieszkującego małą wieś na Jurze. Przede wszystkim dostajemy obraz życia w biedzie w latach osiemdziesiątych, poznajemy ludzkie problemy i sposoby na radzenie sobie z nimi. Przedstawione są losy jednej rodziny, które prawdopodobnie odpowiadają losom wielu innych mieszkańców małych wsi. Uniwersalna historia, która w swojej prostocie urzeka, a momentami nawet chwyta za serce. Przyciągnęła mnie ta książka do siebie już od pierwszych stron. Ma w sobie coś tak hipnotyzującego, że mimo swojej powolności, potrafi bardzo mocno zawładnąć myślami czytelnika. Fantastyczn

Górskie, ośnieżone szczyty potrafią zapierać dech w piersiach i być pięknym krajobrazem, który nieskończenie chciałoby się podziwiać. Kiedy jednak osnuć je mgłą i zawrzeć w nich tajemnice, mogą okazać się prawdziwym utrapieniem, wzbudzając tym samym niepokój i najszczerszy smutek. W górskiej chacie zostają odnalezione cztery ciała, w tym jedno okazuje się ciałem matki znanej polskiej himalaistki. Alicja zdruzgotana wiadomością o śmierci rodzicielki postanawia rozpocząć swoje prywatne śledztwo i dociec, co tak naprawdę stało się w przysypanej śniegiem chacie. Nie wszyscy jednak chcą, aby skrywane tajemnice wyszły na jaw. Bardzo często powtarzam, że osadzenie akcji kryminału w górskich szczytach, jest dla mnie strzałem w dziesiątkę i chętnie sięgam po tego typu książki. „Za szczytem” rozpatrywałabym jednak w kategorii thrillera, ze względu na to, że w głównej mierze ta opowieść skupia się na emocjach bohaterów, na poszukiwaniu odpowiedzi i na próbie zrozumienia postępowania i myślenia in

„Nie jesteś sama, Meredith” to książka poruszająca naprawdę trudne tematy, ale jednocześnie jest dobrze napisaną historią, przez którą się płynie i nie chce się od niej odrywać. Meredith od trzech lat nie wychodzi z domu. Jest kobietą pogrążoną w depresji, która mimo wszystko prowadzi całkiem poukładane, dające jej poczucie stabilności życie. Wkraczają do niego jednak osoby, które być może pomogą Meredith przezwyciężyć swoje demony i otworzyć się na nowo na świat. Przede wszystkim autorce udało się wykreować taką główną postać, do której praktycznie od pierwszych stron, pała się przeogromną sympatią. Bije od tej postaci, mimo jej trudnych przeżyć, mnóstwo ciepła, co daje poczucie, jakby czytało się historię o bliskiej znajomej. Jednocześnie też z całego serca kibicuje się Meredith, żeby udało jej się wygrać z chorobą, przezwyciężyć swoje demony i na nowo otworzyć się na świat i otaczających ją ludzi. A tych ludzi ma wokół siebie paradoksalnie całkiem sporo, a na pewno są to osoby, któr

„Westwell” to opowieść, która rozwija się powoli i równie powoli zdobywała moje zainteresowanie i sympatię. Udało się jej jednak zaangażować mnie do tego stopnia, że samą końcówkę czytałam już w pełnych emocjach i nie chciałam, aby ta historia się kończyła. Pokładam więc ogromną nadzieję, że Wydawnictwo Otwarte nie będzie kazało nam zbyt długo czekać i kolejne książki z tej serii ukarzą się dość szybko. „Piękno i chaos” to opowieść o Helenie i Jessie, którzy pochodzą z dwóch różnych rodzin, które od lat ze sobą konkurują. Ich wzajemna nienawiść została spotęgowana, kiedy siostra Heleny, Valerie związała się z bratem Jessa, Adamem, a ich przyjęcie zaręczynowe zakończyło się śmiercią obojgu, za którą wszyscy obwiniali Valerie. Po trzech latach po tych wydarzeniach Helena wraca do Nowego Jorku z Anglii, gdzie została „zesłana” przez rodziców. Nie zdradza jednak nikomu, że jej głównym celem stało się oczyszczenie imienia Valerie i podejmuje prywatne śledztwo, żeby dowiedzieć się, co tak na