strangeerecenzuje

Jeżeli ktokolwiek myślał, że pomysły Jacka Galińskiego na fabułę ma już rozpracowane, a Zofia Wilkońska już nie może niczym zaskoczyć, to Galiński mówi: „No to patrz” i wyprowadza ostateczny cios w „Koniec się pani nie udał”.  Rezolutna staruszka nie traci swojego wigoru nawet „na tamtym świecie”. W pomieszczeniu, które może być tylko czyśćcem, Zofia odpowiada na kilka zupełnie niecodziennych pytań i ustawia się w kolejce do wyjścia. Niefortunny zbieg wydarzeń sprawia, że Wilkońska zamienia bilety i trafia do miejsca, w którym nie powinna się znaleźć. Sprytnie jednak odnajduje się w środowisku i w doborowym towarzystwie zaczyna pracę w zespole produkującym dobre uczynki. Jak to jednak na Zofię przystało, gdzie się nie pojawi, tam tworzą się także kłopoty. Razem z Jaruzelskim, przy wsparciu Jezusa, będzie próbowała zmienić wydarzenia na ziemi.  „Koniec się pani nie udał” to przede wszystkim pełna absurdu i świetnego humoru książka. W tej części dzieją się takie rzeczy, których nie wymyś

Pióro Pauliny Świst poznałam stosunkowo późno, bo dopiero przy okazji premiery książki „Chechło”. Tamta historia jednak na tyle mi się podobała, że z chęcią sięgnęłam po nowość tej autorki, mianowicie „Fightera”, który spełnił swoje zadanie - był przyjemną rozrywką.  Ksenia, ukrywając się pod pseudonimem, pisze książki, do których zbieranie materiałów nie zawsze okazuje się bezpieczne. Pracując nad nową powieścią, najwyraźniej dotarła do informacji, których nie powinna rozgrzebywać, przez co może grozić jej prawdziwe niebezpieczeństwo. Jej wydawca postanawia wynająć jej swoistego ochroniarza, wybierając do tego zadania gwiazdora MMA, „Cwibla”. Połączenie tych dwóch charakterów może zwiastować tylko jedno... „Fighter” to romans z elementami kryminalnymi, czyli właściwie coś, w czym szczególnie lubuje się Paulina Świst. Jest płomienny romans, niewybredny język, a w tle majaczy jakaś zagadka, trochę niebezpieczeństwa, które dodają swoisty dreszczyk całej historii. W przypadku tej książki,

Pewnie wielu osobom zdarzyło się wypowiedzieć popularne zdanie: „A gdyby tak rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady”. Dla wszystkich tych, którzy faktycznie chcieliby uciec od codzienności i dosłownie zanurzyć się w tym, co oferują Bieszczady, Adrian Markowski przygotował książkę, dzięki której można lepiej poznać te góry.  Książka Markowskiego to, jak sam tytuł wskazuje, opowieść dla tych, którzy chcą poznać Bieszczady naprawdę. Autor zabiera nas w nie byle jaką podróż po historii i legendach. Odkrywa przed czytelnikiem mało znane ciekawostki, opowiada także o religii, ale nie brakuje w tych opowieściach teraźniejszego bieszczadzkiego obrazu. Dzięki tej książce możemy dowiedzieć się naprawdę wielu ciekawych i raczej mało znanych rzeczy, a wszystko to napisane naprawdę przystępnym, ale i pięknym językiem. Będąc szczerą, myślałam że będzie to nieco inna książka. Nie oznacza to jednak, że jestem rozczarowana lekturą, absolutnie. Autor skupia się tutaj bardziej na samej historii, dotyczą

Pióro Ilony Gołębiewskiej zdążyłam już całkiem nieźle poznać, dlatego też sięgając po jej książki, zazwyczaj wiem, czego się spodziewać. Tym razem również nie było zaskoczeń, Gołębiewska serwuje czytelnikom kolejną przyjemną powieść o codziennych, zwyczajnych problemach, zupełnie zwyczajnych bohaterów.  Ewa dostaje wiadomość, że jej ojciec, z którym właściwie nie utrzymywała kontaktów, wylądował w szpitalu i walczy o życie. Mimo wielkiej niechęci, jedzie do szpitala, żeby dowiedzieć się więcej o stanie ojca. Kiedy ten umiera, Ewie zostaje w spadku rodzinny dom, który planuje sprzedać. Kiedy przebywa w małej miejscowości, w której nigdyś się wychowywała, dościgają ją demony przeszłości. Na domiar złego, dopadają ją także problemy w pracy i niedomówienia z narzeczonym. Czy kobiecie uda się wyprostować stare sprawy i sprostać tym, które piętrzą się w jej nowym, odmienionym życiu? Gołębiewska wybiera sobie do swoich powieści bohaterów, którzy tak naprawdę mogliby żyć obok nas. Zupełnie zwy

Książka „Smutek i rozkosz” zaciekawiła mnie opisem, a opinie na portalu Goodreads dotyczące oryginału tylko jeszcze bardziej zachęciły do sięgnięcia nią. Absolutnie nie żałuje skuszenia się na nią i jestem wręcz wdzięczna za to, że mogłam ją przeczytać. Właśnie tego typu książki wywołują we mnie najwięcej emocji.  Martha cierpi. Różne sytuacje wpływają na jej stan, a jej reakcje są często skrajne. W międzyczasie stara się odnaleźć nić porozumienia z ojcem, nienawidzić matkę mniej, nie pokłócić się z siostrą, a przy okazji dwukrotnie wychodzi za mąż. Nikt jednak tak naprawdę nie próbuje zrozumieć jej zachowania, a jedyne rady, na jakie może liczyć, to „weź się w garść”. Ukojenie przynosi jej dopiero przypadkowo odwiedzony lekarz, który jako pierwszy stawia jej prawidłową diagnozę, a przepisane przez niego leki, w końcu przynoszą ulgę.  Na tylnej okładce możemy przeczytać: „To jest opowieść o Marcie. Ale mogłaby być o każdym z nas”. W tych dwóch zdaniach kryje się tak naprawdę całe piękn

Pióro Tomasza Betchera poznałam właściwie przypadkiem, kiedy odezwała się do mnie przedstawicielka Wydawnictwa W.A.B. z propozycją podjęcia się recenzji poprzedniej książki autora - „Żołnierskie serce”. Tamta powieść zrobiła na mnie naprawdę spore wrażenie, dlatego, kiedy zobaczyłam w zapowiedziach nową książkę Betchera, nie mogłam sobie odmówić poznania kolejnej historii tego autora. „Po tamtej stronie chmur” tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że po książki Tomasza Betchera mogę sięgać w ciemno! Tym razem autor dostarcza nam historię w dwóch liniach czasowych. Poznajemy losy rodziny Steinke, w głównej mierze bliźniaków, którzy beztroskie dzieciństwo będą musieli porzucić na rzecz rozpoczynającej się wojny. Współcześnie, poznajemy Magdę, która ze względu na różne zawirowania życiowe, została powołana do opieki nad starym, schorowanym dziadkiem. Przy okazji poznajemy także wiele pobocznych, ale równie ważnych historii, które dopełniają obraz przedstawianych wydarzeń. Muszę przyznać,

Sięgając po „Wenecki szkicownik” nie miałam jakiś specjalnych wymagań. Tak naprawdę nie znałam wcześniej autorki, a opis fabuły wskazywał po prostu na raczej typową opowieść obyczajową. Po przeczytaniu jednak muszę przyznać, że jestem oczarowana, wręcz zauroczoną tą historią i bardzo chętnie sięgnęłabym po więcej książek tej autorki.  Książka zawiera w sobie dwie powiązane ze sobą, jednak osadzone w różnych czasach historię. Poznajemy młodziutką Juliet, która w ramach prezentu urodzinowego, odwiedza z ciotką Wenecję. Kobieta tak bardzo zakochuje się w tym malowniczym mieście - i pewnym młodzieńcu - że bardzo szybko wraca do Włoch. Jako nauczycielka plastyki próbuje pokazać swoim uczennicom piękno Wenecji, które tak bardzo zachwyciło ją za pierwszym razem. Tuż przed wojną Juliet dostaje kolejną szansę, aby wrócić do ukochanego miasta, tym razem zadomawiając się w nim na dłużej. To właśnie wtedy przeżywa najpiękniejsze chwile swojego życia. Druga historia opowiada o Caroline, której Juli

Muszę przyznać, że na początku miałam problem z tą książką i ostatecznie nie byłam przekonana czy zasługuje ona na 3, czy 4 gwiazdki w pięciogwiazdkowej skali aplikacji Goodreads. Ostatecznie wystawiłam jej 3 gwiazdki, inaczej krzywdząca byłaby to ocena dla innych książek, które podobały mi się dużo bardziej. „Ósma szansa na miłość” to kolejna z tych historii, które pokazują, że wystarczyłaby zwyczajna szczera rozmowa, a całego zamieszania mogłoby nie być.  Zaczynając jednak od początku, Megan i Tom zapraszają wszystkich bliskich na wyspę San Juan, gdzie planowo ma odbyć się ich ślub. Dzień przed uroczystością jednak zdarzenia przybierają nieoczekiwany bieg i wszystko zaczyna się komplikować. Na jaw wychodzą sekrety przyszłych małżonków, które niemalże przekreślają ich dwunastoletni związek, a para niespodziewanie utyka w pętli czasu, przeżywając ten okropny dzień na nowo i bez końca.  Kręciłam nosem na tę relację już od samego początku. Wspominałam o tym już wielokrotnie, że nic tak n

Muszę przyznać, że do tej pory raczej nie byłam fanką pióra Katarzyny Bondy. Czytałam, a właściwie próbowała przebrnąć kiedyś przez serię z Saszą Załuską i bardzo skutecznie zniechęciło mnie to do poznawania innych książek tej autorki. To było jednak kilka lat temu i kiedy zobaczyłam zapowiedź nowej serii kryminalnej, postanowiłam dać jej szansę. Okazało się, że był to dobry wybór.  W lesie znaleziono zmasakrowane zwłoki dwóch dziewczyn. Do śledztwa, nieformalnie i przez różne zbiegi wydarzeń, zostaje włączony Jakub Sobieski, były policjant, który nie ma najlepszej reputacji. Wraz z aspirantką Adą Kowalczyk prowadzą swoje śledztwo, które prowadzi ich wprost do świata alfonsów i prostytutek. Czy uda im się znaleźć „Kosiarza z Kabat”? Przyznam, że już od samego początku wchłonęła mnie ta historia i mocno zaciekawiła. Czytelnik dostaje mocne uderzenie, a później wraz z bohaterami odkrywa kolejna wskazówki, które mają przybliżyć do rozwiązania zagadki. Sama fabuła nie pędzi jakoś specjalni