strangeerecenzuje

„Nieposkromiona” czekała na półce na swoją kolej naprawdę długo. Wiedziałam jednak, że będzie to dość angażująca książka, dlatego wolałam poczekać na trochę lepszy moment i bardzo się z tego cieszę. Książka Glennon Doyle potrzebowała skupienia i przemyślenia wydarzeń, które autorka przywołuje w książce, aby lepiej zrozumieć wartości z niej płynące.  „Nieposkromiona” to tak naprawdę zbiór przeróżnych sytuacji z życia Glennon, które ją ukształtowały, które w jakiś sposób wpłynęły na jej myśli i postępowanie, które przyniosły prawdziwe życiowe lekcje. Z każdego rozdziału płynie do czytelnika jakaś nauka, swego rodzaju wskazówka. Ta książka może okazać się prawdziwą inspiracją dla niejednego człowieka, pokazuje jak można w inny sposób postrzegać świat, jak zacząć żyć swoim własnym życiem.  Każde zdarzenie opisywane przez Glennon czytelnik może odnieś do swoich własnych. Pełno w niej z pozoru nic nieznaczących sytuacji, z których jednak płynie swego rodzaju lekcja, którą warto przyjąć, prze

„Sukienka z wody” to moje pierwsze spotkanie z Agnieszką Litorowicz-Siegert, ale muszę przyznać, że okazało się ono bardzo owocne. Kiedy zaczynałam czytać tę książkę, właściwie nie spodziewałam się, że to będzie tak pochłaniająca historia.  Alina wraca do swojego rodzinnego miasta, gdzie odwiedza swoją przyjaciółkę pogrążoną w śpiączce po wypadku. Edyta jest pisarką, a wypadek może zaszkodzić jej w rozwoju kariery. Mąż Edyty oraz jej druga przyjaciółka Rena namawiają Alinę, która też ma doświadczenie pisarskie, aby dokończyła książę Edyty za nią. Czy Alina będzie w stanie „wejść” w umysł przyjaciółki, zrozumieć emocje i podążać za jej wrażliwością, aby dokończyć pomysł tak, jak zrobiłaby to sama Edyta?  Często zdarza się, że przyjaźnie okazują się naprawdę silną, wyjątkową więzią. Czy istnienie pewnego rodzaju połączenia dusz jest możliwe, czy jest to jednak tylko pusty frazes, nie znajdujący odzwierciedlenia w rzeczywistości? Historia Aliny pokazuje, że silna, wieloletnia przyjaźń moż

Nie będę ukrywać, że do sięgnięcia po tą książkę skłonił mnie głównie tytuł i obietnica „wejścia w umysł” różnych typów psychopatów. I chociaż sama książka nie wyjaśnia do końca, jak rozpoznać psychopatę (jest to zbyt rozległe zaburzenie), to historie opowiedziane przez Marka Freestone'a naprawdę wciągają i są szalenie interesujące.  Mark Freestone zdradza kulisy swojej pracy i przedstawia czytelnikowi siedem osobowości, które wywarły na nim największe wrażenie. Jak sam zaznacza, postacie, które przedstawia, są tak naprawdę połączeniem cech i historii różnych ludzi, z którymi miał do czynienia w wielu różnych szpitalach i zakładach karnych.  Przede wszystkim trzeba oddać autorowi, że książkę tę czyta się niemalże jak dobry thriller. Freestone odkrywa przed czytelnikiem kolejne historie, które czasem naprawdę mrożą krew w żyłach. Autor przedstawia cechy, które w charakterystyczny sposób wskazują na osobowość psychopatyczną, pokazuje, jakie sytuacje w konkretnych przypadkach miały wp

O Sally Rooney mówi się głośno przy okazji kolejnych premier jej książek. Charakterystyczny sposób, w jaki pisarka konstruuje swoje książki, przyniósł jej wielu fanów, ale jednocześnie bardzo podzielił czytelników. Nie da się ukryć, że sposób, w jaki pisze Rooney, nie przypadnie wszystkim do gustu. Pokazali to już „Normalni ludzie” i „Rozmowy z przyjaciółmi”, które zebrały zarówno wychwalające recenzje, jak i nieco mniej pochlebne opinie. Tym razem dostajemy od Rooney książkę o jakże wymownym, aktualnym tytule „Gdzie jesteś, piękny świecie”.  Zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdy rozumie fenomen pisarski Rooney, są ludzie, których męczy jej sposób pisania. Wydaje mi się, że aby „poczuć” jej książki, trzeba na nie trafić w odpowiednim momencie swojego życia, w odpowiednim stanie emocjonalnym, który pozwoli na całkowite zagłębienie się w historiach opowiadanych przez Sally. Nie kwestionuje tego, że ktoś może się w nich nie odnaleźć, Rooney nie trafi w gust każdego czytelnika. Muszę jed

Zaryzykuję stwierdzenie, że słowo „matematyka” w zdecydowanej większości ludzi wywołuje raczej mało przyjemne wspomnienia. Kojarzy nam się z niezrozumiałymi zadaniami przy szkolnej tablicy, z liczeniem delty i ciągłym pytaniem „gdzie mi się to w życiu przyda?”. Jak się okazuje, i jak skutecznie wyjaśnia autor książki o wymownym tytule „Po co nam matematyka?”, przydaje nam się ona w wielu dziedzinach życia, w których istnienia matematyki nawet się nie dopatrujemy.  Muszę przyznać, że sama nie byłam orłem z matematyki - radziłam sobie nieźle, miałam swoje ulubione działy, ale były momenty w mojej edukacji, gdzie sama zastanawiałam się, po co mi to. Po książkę Iana Stewarta sięgnęłam właściwie z ciekawości, z chęci poszerzenia własnych horyzontów czytelniczych i zachęciły mnie także ciekawe opinie na Goodreads. I oddać muszę, że była to naprawdę ciekawa, interesująca lektura.  Niemniej zaznaczyć muszę, że nie jest to prosta literatura. Pełna jest różnego rodzaju przykładów, rozpisanych ob

Każdy z nas ma w sobie dziecko, trudno temu zaprzeczyć. Mało kto jednak zastanawiał się nad tym, jak owe dziecko, które w nas drzemie, może wpływać na nasze zachowanie i postrzeganie świata. W książce „Jak ukoić swoje wewnętrzne dziecko” Ariane Calvo skupia się na opisaniu wszystkich aspektów pielęgnowania w sobie dziecka i odpowiadania na jego potrzeby.  Ta niewiele ponad dwustustronna książka, zawiera w sobie naprawdę sporo treści. W prosty i przystępny sposób autorka wyjaśnia, czym w ogóle jest to tytułowe wewnętrzne dziecko, jaki ma wpływ na nasze zachowanie, jak bardzo kieruje naszymi emocjami i jak nauczyć się żyć z nim w zgodzie, aby przede wszystkim pokochać siebie. Autorka zwraca uwagę, że najważniejsze jest odpowiednie postrzeganie siebie, polubienie najpierw swojej osoby, żeby później wchodzić w zdrowe, właściwe relacje. „Kiedy mówimy o wewnętrznym dziecko, mamy na myśli liczne ślady emocjonalne wytworzone w dzieciństwie, które bardzo silnie wpływają na nasz sposób zachowani

Na początku pomyślałam sobie, że „Niewidzialna dziewczyna” to dziwna książka. Szybko jednak okazało się, że owa dziwność jest tutaj atutem i kiedy tylko skończyłam czytać pomyślałam sobie, że to była naprawdę dobra lektura.  Poznajemy losy trzech, z pozoru zupełnie ze sobą niezwiązanych osób. Owen Pick to trzydziestotrzyletni nauczyciel, który zostaje zawieszony w związku z oskarżeniami pod jego adresem. Wśród swoich sąsiadów, Owen uchodzi za dziwaka. Cate próbuje chronić i dbać o swoją rodzinę, dlatego coraz baczniej przygląda się mieszkającemu na przeciwko Owenowi, który pewnego razu przestraszył jej córkę, Georgie. Do tego dochodzą losy Saffyre Maddox, która postanawia podzielić się z czytelnikiem swoimi najgorszymi przeżyciami. Zawirowania losu sprawią, że historie tych bohaterów niebezpiecznie się ze sobą połączą.  „Niewidzialna dziewczyna” zaczyna się całkiem niewinnie. Z pozoru sielskie życie zgranej rodziny, której zmartwieniem jest właściwie jedynie nieco dziwnie wyglądający i

Opowieści z platformy Wattpad, wydane w formie papierowej, mają to do siebie, że albo się całkowicie przepada i wciąga w historię, albo zupełnie przeciwnie, nic w tej opowieści nie przyciąga. Osobiście zazwyczaj chętnie sięgam po tego typu książki, ze względu na to, że zdarzyło mi się już przeczytać niejedną perełkę! Niestety, „Dziewczyna, której nie zauważał” klasyfikuje się w tej drugiej grupie, książek niekoniecznie udanych.  Jade Collins to zwykła dziewczyna, która pracuje w kawiarni, chcąc zadbać o swoją rodzinę, którą ledwo stać na przeżycie. Niestety los ciągle rzuca jej kłody pod nogi. Pewnego dnia traci swoją pracę, którą bardzo lubiła i zostaje bez środków do życia. Z pomocą przychodzi jej Eros Petrakis, który swoją niecodzienną propozycją pracy, zapewnie dziewczynie nie tylko życie na przyzwoitym poziomie, ale również możliwość podjęcia wymarzonych studiów. Eros niestety nie jest zbyt przyjemnym w obyciu człowiekiem, Jade jednak jest w stanie dla swojej rodziny znieść wszyst