strangeerecenzuje

Autorki książki : Paulina Świst, K.N. Haner, Anna Wolf, Kinga Litkowiec, Agata Suchocka, Anna Szafrańska, Marta W. Staniszewska, J.B. Grajda, Agnieszka Siepielska, Anna Bellon  Zaraz po zbiorze świątecznych opowiadań, o którym pisałam w poprzednim poście, zabrałam się za drugą taką książkę. Też opowiadania, również świąteczne, z tą małą zmianą, że tutaj miało być zdecydowanie bardziej pikantnie. Czy to wyszło? Zdecydowanie. Tej pozycji byłam ciekawa bardzo, jednak w ogólnym rozrachunku podobała mi się trochę mniej. Ta książka to istny rollercoaster - naprawdę przyjemnie opowiadania, przez które się płynie i nie chce ich kończyć, przeplatane takimi, których nawet nie chciałoby się zaczynać. Na szczęście więcej było takich opowiadań, które zdecydowanie przypadły mi do gustu. Fajnie wykreowana akcja, ciekawe postacie i był ten "ogień", który miał się pojawić. Najbardziej spodobały mi się historie spod pióra Wolf, Grajdy, Bellon, Haner i Świst. Właściwie to było moje pierwsze spo

Autorki książki : Magdalena Witkiewicz, Agnieszka Krawczyk, Agnieszka Lingas-Łoniewska, Natasza Socha, Ilona Gołębiewska, Magda Knedler, Małgorzata Warda, Katarzyna Misiołek  Mamy połowę listopada i już z każdej strony dobijają się do nas świąteczne dekoracje, światełka i pomysły na prezenty. Na rynku książkowym święta też już zagościły na dobre i pojawia się coraz więcej świątecznych opowieści. Ostatnio miałam okazję przeczytać zbiór opowiadań ośmiu polskich autorek i to chyba moja ulubiona forma historii około świątecznych. To była bardzo przyjemna lektura - chociaż nie wszystkie opowiadania mnie zachwyciły.  Motywem przewodnim w każdym opowiadaniu, oprócz oczywiście świąt, jest wiadomość z przeszłości. Listy, zagubione pocztówki. Na tych wiadomościach opierają się całe historie i wokół nich kreowana jest fabuła. Najbardziej spodobały się mi opowiadania autorstwa Nataszy Sochy, Ilony Gołębiewskiej i Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. To były historie, które od razu wciągały i nie czuło si

Wspominałam już o tym na instagramie, ale musze przyznać, że jestem pod wrażeniem tej książki. Po opisie, a nawet okładce, byłam gotowa na jakiś typowy romans, książkę lekką, idealną na wieczory. Byłam totalnie zaskoczona, bo romans sam w sobie, który oczywiście sie tutaj pojawia, jest jedynie dodatkiem do całej tej historii.  Janek to przystojny koszykarz, pochodzący z zamożnej rodziny. Niczego w życiu mu nie brakuje, a jako kapitan Red Shadows wygrywa mistrzostwa kraju i dostaje propozycję, która może sprawić, że stanie się gwiazdą światowego formatu. Wiktoria to dziewczyna mająca pewną posadę w firmie ojca, jej szef jest jej chłopakiem i na pewno nie może narzekać na brak pieniędzy. Brakuje jej jednak prawdziwego, domowego ciepła i pewności, że Oskar na prawdę ją kocha, a nie tylko chce przypodobać się jej ojcu. Pewnego wieczoru Wiktoria i Janek wpadają na siebie w klubie i już od pierwszego spojrzenia wpadli sobie wzajemnie w oko. Nie ma co ukrywać, że sam opis czy właśnie nakreślo

  "Wszystko, co ma jakąś wartość na tym świecie, trudno osiągnąć (...) Ale osiągnięcie czegoś trudnego przy dużym nakładzie czasu i wysiłku to właśnie śmietanka życia." To było moje pierwsze spotkanie z tym autorem, ale nie ukrywam, że już od dawna kusiło mnie, aby coś od niego przeczytać. Dlatego cieszę się, ze miałam okazje zapoznać się z najnowszą książką Murakamiego. Ta króciutka powieść to zbiór kilku opowiadań, które traktują o życiu autora, kilka retrospekcji, wydarzeń które wydały mu się ważne czy po prostu warte opowiedzenia. Muszę przyznać, ze już od pierwszego opowiadania się polubiliśmy. Bardzo przyjemnie, płynnie czyta się te historie, czasem refleksyjne, czasem zabawne, czasem totalnie niezrozumiałe.  "Każdy z nas w mniejszym lub większym stopniu żyje w masce. Bo bez maski nie da się żyć na tym bezlitosnym świecie. Pod maskami złych duchów kryją się oblicza aniołów, a pod maskami aniołów - oblicza diabłów. Niemożliwe jest, żeby ktoś nosił taką samą maskę, j

  " - No... - rzucił pod nosem inspektor. - To rzeczywiście nie zbałwaniałeś. Po prostu dostałeś kompletnego pomieszania zmysłów.   - W ramach solidarności z panem, panie inspektorze." Prawdopodobnie pisałam to przy okazji recenzji każdej książki z tej serii, ale Forsta pokochałam już w momencie, kiedy wsadził dłoń w "gębę umarlaka" na Giewoncie. Uwielbiam tę serię i jeszcze nigdy się tak bardzo nie cieszyłam na wieść o nowej książce, jak to było w przypadku Halnego .  Po względnym spokoju w górach nadszedł halny, a wraz z nim, po blisko trzech latach, kolejne morderstwo. Mimo że Bestia z Giewontu siedzi w więzieniu pod stałym nadzorem, śledczym od razu nasuwa się pytanie, co w ciele ofiary znalezionej na Wiktorówkach robi kolejna moneta, zabieg tak charakterystyczna dla modus operandi Iwo Eliasza. Bardzo szybko okazuje się, że niezbędna będzie pomoc człowieka, który jakiś czas temu zniknął bez śladu. Wydawało mi się, że wywlekanie po raz kolejny Bestii może okazać

"Życie bez zmian zawsze wydawało mi się jakoś bezpieczniejsze. To trochę tak, że jeśli nie podążasz za marzeniami, nie poczujesz się źle, jeśli nigdy ich nie spełnisz." Być może to delikatnie podchodzi pod masochizm, ale kiedy widzę przy zapowiedzi książki słowa "najsmutniejsza powieść roku", to dosłownie biorę w ciemno! Bardzo często jest tak, że właśnie tego typu powieści najbardziej do mnie "trafiają". Byłam bardzo ciekawa tej historii, szczególnie że w okładkowych polecajkach, pojawiło się kilka słów od autorki m.in. Współlokatorów, a jej książki zdecydowanie mi się podobały.  Nas dwoje to opowieść o mężczyźnie, który mimo swojego wieku dalej jest singlem i obiecał sobie, że nigdy więcej już się nie zakocha. Na swojej drodze napotyka jednak Callie i wtedy dociera do niego, że walka z uczuciami nie jest taka prosta. Z tyłu głowy jednak ma świadomość, że przypadłość, na którą cierpi sprawia, że nie jest do końca "normalnym" człowiekiem i nie po

  W tę samą stronę to książka, którą czytałam jakiś czas temu i nie miałam co do niej jakiś specjalnych obiekcji. Szału nie było - ale też nie była to jakaś totalnie zła historia. Dlatego byłam całkiem pozytywnie nastawiona do drugiej części, ciekawa dalszych losów bohaterów, i niestety bardzo się zawiodłam.  Nina przyjęła oświadczyny Dawida, mimo że jej myśli ciągle wracają do Adriana. Kobieta jednak postanawia zapanować w końcu nad swoim życiem i zajmuje swoją głowę poszukiwaniem pracy i wyjściem na prostą. W międzyczasie próbuje nawrócić swoją siostrę, która związała się z żonatym mężczyzną i nie chce słuchać wykładów moralizatorskich.  Już właściwie od samego początku czytając tę książkę wywracałam oczami. Zachowanie bohaterów, niby dorosłych, odpowiadało jakimś zabawom z podstawówki. Każdy mały problem, jakaś drobnostka, błahostka, o które ludzie zazwyczaj chwilę się posprzeczają, wyjaśnią i koniec sprawy, tutaj rozdmuchiwana była do rozmiarów gigantycznych i przedstawiana jako b