W tę samą stronę to książka, którą czytałam jakiś czas temu i nie miałam co do niej jakiś specjalnych obiekcji. Szału nie było - ale też nie była to jakaś totalnie zła historia. Dlatego byłam całkiem pozytywnie nastawiona do drugiej części, ciekawa dalszych losów bohaterów, i niestety bardzo się zawiodłam.
Nina przyjęła oświadczyny Dawida, mimo że jej myśli ciągle wracają do Adriana. Kobieta jednak postanawia zapanować w końcu nad swoim życiem i zajmuje swoją głowę poszukiwaniem pracy i wyjściem na prostą. W międzyczasie próbuje nawrócić swoją siostrę, która związała się z żonatym mężczyzną i nie chce słuchać wykładów moralizatorskich.
Już właściwie od samego początku czytając tę książkę wywracałam oczami. Zachowanie bohaterów, niby dorosłych, odpowiadało jakimś zabawom z podstawówki. Każdy mały problem, jakaś drobnostka, błahostka, o które ludzie zazwyczaj chwilę się posprzeczają, wyjaśnią i koniec sprawy, tutaj rozdmuchiwana była do rozmiarów gigantycznych i przedstawiana jako bariera nie do przejścia. Nie można przeczytać żadnej poważnej rozmowy między bohaterami, są tylko niedomówienia, krzyki o nic, obrażanie i wyjeżdżanie bez słowa.
Trochę trudno mi przyjąć, że W tę samą stronę i Gdy jesteś obok to właściwie jedność, która wyszła spod rąk tej samej autorki. Miałam wrażenie, jakby drugi tom była napisana trochę na siłę, tylko po to, aby była kontynuacja. I o ile sam styl oczywiście się broni, czytało się płynnie, o tyle to zachowanie bohaterów było na tylko rażące dla mnie, że od połowy właściwie trochę męczyłam tę książkę i już myślałam tylko o tym, aby ją skończyć.
Nawet trochę mi przykro, że ten drugi tom tak się rozwinął. Nie przypominam sobie, żeby zachowanie bohaterów w pierwszej części było aż tak dziecinne i drażniące. Co prawda było kilka takich sytuacji, gdzie nie do końca podobały mi się ich wybory czy rozmowy, ale w Gdy jesteś obok było to już nie do wytrzymania. Jestem rozczarowana.
Komentarze
Prześlij komentarz