strangeerecenzuje

Ostatnio w świecie literatury młodzieżowej pojawia się coraz więcej wartościowych i potrzebnych książek, z których bohaterami młodzi, szukający samych siebie, mogą się identyfikować i odnajdować w nich swego rodzaju wsparcie. „Nigdy nie będziesz szło samo” wydało mi się tym bardziej ciekawsze, że osadzone w polskich realiach, a dokładniej na bliskim mi Śląsku. I mimo że jest to pozycja, która porusza mnóstwo ważnych tematów, mnie nieco rozczarowała. Historia opowiada o kilku młodych ludziach, który znaleźli się na krawędzi swojego życia. Katuchna wkracza w życie dorosłych, poznając starszych od siebie i nieco bardziej zaznajomionych z wszelkimi używkami przyjaciół. Sobaka pragnie poznać nowe osoby, ale tak naprawdę żyje zupełnie zamknięty w swojej głowie. Bogna rozmyśla nad tym, w jak najłagodniejszy sposób przekazać rodzicom, że nie czuje się dobrze we własnym ciele. Melody stara się trzymać w ryzach życie swoje i swoich przyjaciół. A Łanieczka próbuje jak najlepiej wykorzystać to, co

Nie ma co ukrywać, że Abby Jimenez jest moją jedną z ulubionych autorek romansów, której każda książka jest jeszcze lepsza od poprzedniej. Po „Życie jest zbyt krótkie” nie sądziłam, że Abby będzie w stanie mnie jeszcze zaskoczyć i że będę w stanie zachwycić się jej książką jeszcze bardziej. Ale totalnie się myliłam - „To nie może się udać” bije na głowę wszystkie poprzednie pozycje tej autorki. Czy dwa zupełnie inne światy mogą się połączyć? Alexis Montgomery pochodzi z rodu słynnych lekarzy, którzy pielęgnują swoje nazwisko od pokoleń. Kobiecie niczego w życiu nie brakowało i żyła na naprawdę wysokim poziomie. Zupełnie inne życie prowadził Daniel Grant, który jest burmistrzem w małym miasteczku Wakan, którego mieszkańcy tworzą swoistą rodziną. Drogi Alexis i Daniel przecinają się zupełnym przypadkiem i chociaż od razu między nimi zaiskrzyło, wszystkie znaki na niebie i ziemi podpowiadają im, że ta relacja absolutnie nie ma prawa się rozwinąć. Ale czy na pewno? Jestem pod absolutnym wr

Prawie rok temu na półki księgarń trafiła książka „Po tamtej stronie chmur” Tomasz Betchera, która rozpoczynała cyk „Po tamtej stronie”. Wtedy tamta historia chwyciła mnie za serce, więc bardzo się cieszę, że w końcu mogłam poznać kontynuację losów poznanych bohaterów. „Po tamtej stronie piekła” to drugi tom trylogii i mam nadzieję, że na kończącą serię książkę nie będziemy musieli długo czekać. Wracamy do poznawania losów Magdy i jej niesfornej siostry Wiktorii, która swoim nieodpowiedzialnym zachowaniem przysporzy swoim bliskich kolejnych zmartwień i problemów. Równolegle poznajemy także dalsze losy bohaterów, zamkniętych w wojennej rzeczywistości, którzy zmagają się z wieloma dramatami. W jaki sposób przeszłość połączy się z teraźniejszością?  Tomasz Betcher po raz kolejny funduje czytelnikom pełną emocji opowieść, którą trudno odłożyć, tak wiele się w niej dzieje. Dostajemy bowiem opowieść o naprawdę wielu bohaterach, niemalże każdy rozdział przedstawia nam historię innej postaci.

Alicja Sinicka jakiś czas temu zachwyciła mnie swoją książką „Uśpiona”. Nie mogłam więc sobie odmówić, kiedy na rynku pojawiła się zapowiedź kolejnej jej powieści. „Florystki” wciąga od dosłownie pierwszej strony i nie daje się odłożyć, dopóki nie poznamy prawdy o opisywanych wydarzeniach.  Sonia przychodząc do pracy odkrywa niepokojące ślady. W kwiaciarni Chloris, którą prowadziła jej przyjaciółka i utalentowana florystka Helena Bardo, zastaje jedynie nieporządek, ślady krwi na podłodze i zakrwawione nożyce. Czy w kwiaciarni doszło do zbrodni? Co się stało z Heleną i kto mógł chcieć wyrządzić jej krzywdę? Sonia nie spocznie, póki nie dowie się prawdy. „Florystki” to książka, którą czyta się błyskawicznie, a to za sprawą podrzucanych co kilka stron nowych wskazówek, które wydają się kolejnym elementem zupełnie niepasującym do całej układanki. Ciekawość wzmaga niepewność co do szczerych intencji męża Heleny. Wydaje się, że Dorian może wiedzieć więcej, niż przyznaje policji, chociaż Soni

Moja przygoda z powieściami graficznymi zaczęła się stosunkowo niedawno, a i jej popularność tak naprawdę dopiero co zaczyna wzrastać. Tym razem Wydawnictwo W.A.B. zaproponowało powieść „Klub smutnych duchów” i muszę przyznać, że jestem nią totalnie zauroczona. „Klub smutnych duchów” to urocza i naprawdę przyjemna historia, która jednak w zgrabny sposób odsłania pewne problemy. Nie jest to smutna historia, chociaż zaczyna się od smutku. Bo czasem nawet trudno wstać z łóżka i zmusić się do najprostszych, rutynowych czynności. Główny bohater zmaga się z natłokiem myśli, nad którym trudno zapanować, a każdy kolejny krok przysparza mu jeszcze więcej kłębionych się w głowie problemów. Próbuje poradzić sobie z poczuciem osamotnienia, wychodzi ze swojej skorupy, ale przysparza mu to jeszcze więcej wątpliwości i negatywnych odczuć. Wystarczyło jednak odnaleźć kogoś podobnego do siebie, aby poczuć się nieco lepiej w tym dziwnym dla niego świecie. W prostej historii w świetny sposób został przed

Najpewniej powtórzę się w swoich pochwałach, ale Magdalena Majcher jest absolutną mistrzynią w swoim fachu. W genialny sposób tworzy powieści na podstawie prawdziwych wydarzeń, przedstawiając te pełne emocji. I tak było tym razem: jej najnowszy tytuł „Doktórka od familoków” nie pozostawia złudzeń, że Majcher potrafi pisać zwykłe historie o niezwykłych ludziach. Jolanta Wadowska-Król jest pediatrą w szopienickiej przychodni, całkowicie oddając się pracy i swoim małym pacjentom. Mieszkające w okolicznych familokach dzieci są wyraźnie mniejsze, gorzej rozwinięte od swoich rówieśników w innych częściach miasta. Początkowo wydaje się, że przyczyną jest zły status materialny mieszkańców jednej z dzielnic Katowic. Po rozmowie z cenioną profesor pediatrii, Jolanta zaczyna podejrzewać, że problemy z rozwojem szopienickich dzieci leżą zupełnie gdzie indziej. Rozpoczyna na własną rękę badania, robi to jednak w ścisłej tajemnicy, ponieważ odkrywane powoli fakty mogą nie spodobać się władzom PRL. H

W tamtym roku książka „Tam, gdzie las spotyka się z niebem” zdecydowanie zawładnęła sercami czytelników. Niestety jeszcze nie miałam okazji zapoznać się z tą historią, ale z wielką chęcią sięgnęłam po nową książkę autorki, „Tam, gdzie słońce złoci liście”, i jestem zupełnie nią zauroczona Ellis popełnia jeden fatalny błąd, który na zawsze odmieni wiele żyć. Przez chwilę nieuwagi zostawia swoją kilkumiesięczną córeczkę Violę samą na parkingu pod lasem. Kiedy po kilku minutach po nią wraca, dziewczynki już nie ma. Porwanie małego dziecka, którego policja nie jest w stanie odnaleźć, staje się powodem powolnego rozpadu jej małżeństwa. Zdruzgotana kobieta postanawia zupełnie oderwać się od dotychczasowego życia. Zostawiając dwóch synów oraz męża, wyrusza w niekończącą się wędrówkę. Z drugiej strony poznajemy siedmioletnią Raven, która wraz z mamą mieszka w odosobnionym domku otoczonym lasem. Raven nie może rozmawiać z innymi ludźmi, a już na pewno nie powinna mówić o dobrych duchach ziemi,