Przejdź do głównej zawartości

Saga o ludziach ziemi. Wieczorne gody – Anna Fryczkowska


Jestem absolutną fanką Sagi o ludziach ziemi. Anna Fryczkowska stworzyła niesamowicie angażującą i emocjonalną serię, którą wspaniale się czyta! Odkrywanie wszystkich codziennych bolączek i małych radości wszystkich bohaterów jest naprawdę świetną przygodą i prawdziwie mi przykro, że „Wieczorne gody” zamykają tę serię. Jednocześnie, jest to – chociaż po drugim tomie bym nie przypuszczała – historia, która podobała mi się najbardziej z całej sagi.

Świat pędzi do przodu, a wraz z nim pojawiają się drobne, ale jednak znaczące zmiany w mało wsi. I chociaż obyczaj, dopasowanie do społeczności, w której się żyje i postępowanie zgodnie z przekazywaną wiedzą z pokolenia na pokolenie nadal są bardzo ważne, pojawiają się postacie występujące przed szereg. Historia Marianny Betowej, kobiety, która lubiła postawić na swoim, niesamowicie przypadła mi do gustu. I chociaż we wszystkich tomach tej sagi pojawiają się silne, przodujące kobiety, tak to właśnie Marianna zrobiła na mnie największe wrażenie – niebojąca się domagać się o szacunek, zrozumienie i podążająca za tym, co czuje, a nie tym, co starają się jej sugerować inni.

„Wieczorne gody” to zdecydowanie tom należący do postaci podążających swoimi ścieżkami, do wyróżniających się osobowości, które z każdym rokiem zdobywają uznanie. Stasiek Jóźwiak już od samego początku wzbudza sympatię, a jego inność jest jednocześnie rozczulająca i budująca. Na moment, w którym w końcu jego drogi połączą się z drogami Betowej, czekałam z wypiekami na twarzy!

Autorka wspaniale opisuje czasy, w których osadzona została fabuła, do tego posługując się językiem z tamtego okresu. Dzięki temu na dobre zostajemy wchłonięci w opowiadaną historię, która w bardzo obrazowy, plastyczny sposób przewija się przed oczami. I chociaż właśnie bohaterowie posługują się językiem odpowiednim do ich czasów, absolutnie nie utrudnia on czytania, nie spowalnia akcji – jest łatwy do przyswojenia (w końcu nie różni się aż tak bardzo do naszego, obecnego), a naprawdę oddaje świetny klimat.

Wspaniała historia o zmieniających się obyczajach, o dochodzeniu do głosu, o stawianiu na swoim i życiu tak, jak nam się podoba. „Wieczorne gody” to historia o ludziach ceniących ziemię, znających trud pracy, ale także dbających przede wszystkim o własną rodzinę. To historia o silnych, odważnych kobietach, o prawdziwych, głębokich uczuciach. O życiu prostym i pięknym.

Cała Saga o ludziach ziemi to wspaniała przygoda i kawał fantastycznej literackiej uczty. Z całego serca polecam – dajcie się skusić i zanurzcie się w tych niespokojnych, ale na swój sposób pięknych czasach!



Książka przeczytana w ramach współpracy z Wydawnictwem W.A.B.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Niewiedza, Tożsamość, Nieśmiertelność, Spotkanie - Milan Kundera

Do tej pory nie miałam okazji spotkać się z literaturą Milana Kundery. Na szczęście z pomocą przyszło Wydawnictwo W.A.B., które wypuściło nowe wydania jego książek. Dzięki temu miałam okazję poznać cztery z jego powieści, nieco różne, ale dające pole rozważań. Niewiedza W tej książce znajdujemy historię Ireny i Josefa, którzy po wielu latach emigracji postanawiają wrócić do swojej ojczyzny. Szybko jednak okazuje się, że dwadzieścia lat to szmat czasu, a zmiany, które dokonały się zarówno w naszych bohaterach, jak i ich przyjaciołach, rodzinie i samej ojczyźnie, mogą okazać się zupełnie nie do przeskoczenia. „Niewiedza” to opowieść, w której losy tej dwójki splatają się i chociaż wydaje się, że łączy ich jedynie fakt przebywania poza krajem, to jednak okazuje się, że mają ze sobą wiele wspólnego. Autor przeplata ich historie, w ciekawy sposób łączy ich życia ze sobą, a jednocześnie pokazuje, jak jedna decyzja może odmienić wszystko to, co do tej pory wydawało nam się bliskie i znajome.

Nieznośna lekkość bytu - Milan Kundera

„Nieznośna lekkość bytu” to zdecydowanie najpopularniejsza książka czeskiego pisarza, która w moich planach czytelniczych widniała już od bardzo długiego czasu. Korzystając ze wznowienia w nowym wydaniu tej powieści, mogłam w końcu sięgnąć po tę historię i poznać przyczyny jej popularności. Milan Kundera w charakterystyczny dla siebie sposób rozprawia się z ludzkimi słabościami, rozwodzi się nad przypadkowością naszego życia, a robi to w naprawdę ciekawy pisarsko sposób. W tej opowieści kręcimy się wokół życia Teresy i Tomasza, a zahaczamy także o życie kilku innych postaci. Nie brakuje w tej historii typowych dla Kundery wtrąceń i rozważań, które dopełniają całości. Sposób, w jaki Kundera przeplata życia bohaterów, znajdując w nich miejsca dla własnych, filozoficznych rozważań, jest naprawdę niesamowity. Z pozoru chaotyczne rozdziały zaczynają tworzyć większą całość, w której nietrudno doszukać się głębi i dopiero w momencie przewrócenia ostatniej strony dostajemy pełen obraz, który m