Przejdź do głównej zawartości

Pocztówka - Anne Berest



Ostatnio coraz chętniej zaczytuję się w książkach, w których odkrywa się losy kolejnych pokoleń rodzin. „Pocztówka” skusiła mnie jednak przede wszystkim obietnicą opowieści o poszukiwaniu własnego pochodzenia i tożsamości. I była to absolutnie wspaniała podróż przez życie żydowskiej rodziny Rabinowiczów.

Książka podzielona jest na kilka części. Cała opowieść zaczyna się od dziwnej pocztówki, która trafia do skrzynki pocztowej matki Anny - nie było na niej żadnej wiadomości, poza imionami dziadków jej matki, ciotki i wujka. Ta niecodzienna przesyłka prowokuje do snucia opowieści, dzięki czemu poznajemy poznajemy losy Emmy i Efraima, którzy przez lata szukali swojego miejsca, gdzie mogliby liczyć na godne i owocne życie. Kilkukrotne przeprowadzki doprowadzają ich do Paryża, gdzie osiadają na dłużej i wiodą całkiem normalne życie. Do momentu, kiedy rozpoczyna się wojna, do Francji wkraczają niemieckie wojska i zaczynają powolną ale skuteczną eliminację każdej osoby pochodzenia żydowskiego. Później cała historia przeradza się w próby odnalezienia brakujących elementów rodzinnej historii i zrozumienie Miriam, babki Anny, która nigdy nie wspominała swojego dzieciństwa i tego, co przeżyła.

„Pocztówka” jest opowieścią całkowicie angażującą, od której trudno się oderwać. To połączenie sagi rodzinnej z powieścią detektywistyczną, ale przede wszystkim to opowieść o szukaniu własnego miejsca i zrozumienia swojej tożsamości. Każda z części książki jest nieco inna, jednak niemniej angażująca. Trudno porzucić książkę, nie dowiedziawszy się całej drogi, jaką przebyła Miriam, bez poznania wszystkich szczegółów dotyczących jej życia, bez zrozumienia jej skrycia i niechęci do opowiadania o jej dzieciństwie i tego, w jaki sposób zdołała przeżyć.

Jedna pocztówka, która tak naprawdę zmienia życie nie tylko Anny, ale także jej matki. Dzięki składanej powoli w całość historii rodziny Rabinowiczów, obie kobiety poznają bliżej Miriam, dowiadują się jak spędzała dzieciństwo, jak poznała swojego męża, jak uciekła przed szukającymi ją Niemcami, jak przeżyła ukrywając się w małej wsi, jak wstąpiła do ruchu oporu, dlaczego na długi czas zostawiła swoją córkę, aż w końcu cała opowieść daje odpowiedź na podstawowe pytanie: dlaczego Miriam nigdy nie opowiadała o sobie, dlaczego tak mało jej córka i wnuczka wiedziały o swoich przodkach i dlaczego tak późno i zupełnym przypadkiem dowiedziały się, że są Żydówkami.

„Pocztówka” to swoiste świadectwo żydowskiej rodziny, opowieść o tym, jaki czekał ich los tylko ze względu na ich pochodzenie. To także przedstawienie tego, z czym musieli mierzyć się ludzie wywożeni podczas wojny do obozów koncentracyjnych. Ale i historia o tym, jak radzili sobie ludzie podczas drugiej wojny światowej.

Anne Berest stworzyła opowieść wielopoziomową, która daje nam odpowiedzi na naprawdę wiele pytań. Prowadząc swoje śledztwo, razem z matką starają się zrozumieć własne pochodzenia, aby w końcu móc odnaleźć własną tożsamość, dopasować ten jeden brakujący element.

„Pocztówka” to historia o wojnie, traumie i wielu przeciwnościach, jakie zrzuca na nas los. To opowieść o szukaniu siebie i zrozumieniu swojej przeszłości. Przejmująca, wzruszająca, a przy tym na swój sposób pokrzepiająca. Historia, którą naprawdę warto poznać.



Książka przeczytana dzięki współpracy z Wydawnictwem W.A.B.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Saga o ludziach ziemi. Wieczorne gody – Anna Fryczkowska

Jestem absolutną fanką Sagi o ludziach ziemi. Anna Fryczkowska stworzyła niesamowicie angażującą i emocjonalną serię, którą wspaniale się czyta! Odkrywanie wszystkich codziennych bolączek i małych radości wszystkich bohaterów jest naprawdę świetną przygodą i prawdziwie mi przykro, że „Wieczorne gody” zamykają tę serię. Jednocześnie, jest to – chociaż po drugim tomie bym nie przypuszczała – historia, która podobała mi się najbardziej z całej sagi. Świat pędzi do przodu, a wraz z nim pojawiają się drobne, ale jednak znaczące zmiany w mało wsi. I chociaż obyczaj, dopasowanie do społeczności, w której się żyje i postępowanie zgodnie z przekazywaną wiedzą z pokolenia na pokolenie nadal są bardzo ważne, pojawiają się postacie występujące przed szereg. Historia Marianny Betowej, kobiety, która lubiła postawić na swoim, niesamowicie przypadła mi do gustu. I chociaż we wszystkich tomach tej sagi pojawiają się silne, przodujące kobiety, tak to właśnie Marianna zrobiła na mnie największe wrażenie

Niewiedza, Tożsamość, Nieśmiertelność, Spotkanie - Milan Kundera

Do tej pory nie miałam okazji spotkać się z literaturą Milana Kundery. Na szczęście z pomocą przyszło Wydawnictwo W.A.B., które wypuściło nowe wydania jego książek. Dzięki temu miałam okazję poznać cztery z jego powieści, nieco różne, ale dające pole rozważań. Niewiedza W tej książce znajdujemy historię Ireny i Josefa, którzy po wielu latach emigracji postanawiają wrócić do swojej ojczyzny. Szybko jednak okazuje się, że dwadzieścia lat to szmat czasu, a zmiany, które dokonały się zarówno w naszych bohaterach, jak i ich przyjaciołach, rodzinie i samej ojczyźnie, mogą okazać się zupełnie nie do przeskoczenia. „Niewiedza” to opowieść, w której losy tej dwójki splatają się i chociaż wydaje się, że łączy ich jedynie fakt przebywania poza krajem, to jednak okazuje się, że mają ze sobą wiele wspólnego. Autor przeplata ich historie, w ciekawy sposób łączy ich życia ze sobą, a jednocześnie pokazuje, jak jedna decyzja może odmienić wszystko to, co do tej pory wydawało nam się bliskie i znajome.

Nieznośna lekkość bytu - Milan Kundera

„Nieznośna lekkość bytu” to zdecydowanie najpopularniejsza książka czeskiego pisarza, która w moich planach czytelniczych widniała już od bardzo długiego czasu. Korzystając ze wznowienia w nowym wydaniu tej powieści, mogłam w końcu sięgnąć po tę historię i poznać przyczyny jej popularności. Milan Kundera w charakterystyczny dla siebie sposób rozprawia się z ludzkimi słabościami, rozwodzi się nad przypadkowością naszego życia, a robi to w naprawdę ciekawy pisarsko sposób. W tej opowieści kręcimy się wokół życia Teresy i Tomasza, a zahaczamy także o życie kilku innych postaci. Nie brakuje w tej historii typowych dla Kundery wtrąceń i rozważań, które dopełniają całości. Sposób, w jaki Kundera przeplata życia bohaterów, znajdując w nich miejsca dla własnych, filozoficznych rozważań, jest naprawdę niesamowity. Z pozoru chaotyczne rozdziały zaczynają tworzyć większą całość, w której nietrudno doszukać się głębi i dopiero w momencie przewrócenia ostatniej strony dostajemy pełen obraz, który m