Przejdź do głównej zawartości

Wilki się czają - Natasha Friend



Tego typu książki są szalenie potrzebne na rynku wydawniczym, szczególnie że po książki coraz częściej sięgają młodzi ludzie. Niemniej, „Wilki się czają” to historia, która polecana może być absolutnie każdemu, niezależnie od wieku, bo poruszany w niej problem jest wciąż lekceważony, a pokazane w niej reakcje społeczeństwa i dorosłych ludzi nie są fikcją literacką, są na porządku dziennym w świecie rzeczywistym.

Nora budzi się pewnego dnia na środku pola golfowego. Nie ma na sobie bielizny, która powiewa na pobliskiej tyczce, a ona niewiele pamięta z poprzedniego wieczoru. Od swojej przyjaciółki, która przerażona zjawiła się przy dziewczynie, dowiaduje się, że z tego miejsca przed chwilą uciekło trzech chłopaków. Ta sytuacja rozpoczyna lawinę zdarzeń, które zmieniają dotychczas spokojne życie Nory.

„Wilki się czają” to historia naprawdę bolesna, a czasem wręcz wywołująca silne emocje wzburzenia, zdenerwowania i niezgody na to, co przytrafić się mogło każdej z nas. Nora, chociaż przerażona tym, co mogło się stać, a czego nie pamięta, obawia się rozdrapywać rany, denerwuje się, kiedy zaczynają wychodzić na jaw fakty, które - według niej - stawiają ją w złym świetle. Chciałaby na zawsze zapomnieć o tym wieczorze i nigdy więcej do niego nie wracać. Ale to nie jest takie proste.

Ta historia pokazuje, jak wciąż społeczeństwo reaguje na krzywdę, która spotyka wiele dziewczyn czy kobiet. Brak wsparcia, zrzucanie winy na ofiarę, bagatelizowanie problemu, „zamiatanie pod dywan” rzeczy, które mogłyby zagrozić wizerunkowi, wyciąganie z opresji „swoich” - to wszystko prowadzi do tego, że ostatecznie ofiary wychodzące z przemoc owych sytuacji nie chcą nikomu zgłaszać tych przewinień, biorą winę na siebie, popadają w lękowy stan. Ta książka opisuje historie jakich wiele. A jednak daje do myślenia.

„Wilki się czają” to historia, która może się okazać przytłaczająca dla wielu czytelników właśnie ze względu na poruszaną tematykę. Niemniej, jest to książka napisana naprawdę dobrze, przez co właściwie brnie się przez nią w zadziwiająco szybkim tempie. I właśnie dlatego mam nadzieję, że po tę książkę sięgnie wiele osób - aby zrozumieć, aby nie pozostawać obojętnym. Bo chociaż o przemocy seksualnej mówi się coraz szerzej, nadal wiele osób zamyka oczy.

Na uznanie zasługuje kreacja bohaterów - Cam i Adam Xu to postacie barwne, ale przede wszystkim wykreowane w taki sposób, że czytelnik od razu chciałby, aby otaczały go właśnie takie osoby, które bezinteresowanie zrobią wszystko, nawet wystawiając się na jawne zagrożenie, aby pomóc przyjaciółce w potrzebie. 

„Wilki się czają” to opowieść o traumie, o skrywanym bólu i przerażeniu, o wstydzie, którego nie powinno się czuć, o dorosłych, którzy nie potrafią stanąć na wysokości zadania, o tym, że czasami dla wielu osób wizerunek jest ważniejszy niż wszystko inne, o trudnych relacjach rodzinnych i o wspaniałej przyjaźni. Dzięki lekkiemu piórowi autorki, trudny i bolesny temat poprowadzony jest w taki sposób, że trudno się oderwać od tej historii. I chociaż nie jest to opowieść prosta, naprawdę warto sięgnąć po tę książkę!


Książka przeczytana dzięki współpracy z Wydawnictwem Prószyński i S-ka

Recenzja dostępna także na portalu Poinformowani.pl

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Saga o ludziach ziemi. Wieczorne gody – Anna Fryczkowska

Jestem absolutną fanką Sagi o ludziach ziemi. Anna Fryczkowska stworzyła niesamowicie angażującą i emocjonalną serię, którą wspaniale się czyta! Odkrywanie wszystkich codziennych bolączek i małych radości wszystkich bohaterów jest naprawdę świetną przygodą i prawdziwie mi przykro, że „Wieczorne gody” zamykają tę serię. Jednocześnie, jest to – chociaż po drugim tomie bym nie przypuszczała – historia, która podobała mi się najbardziej z całej sagi. Świat pędzi do przodu, a wraz z nim pojawiają się drobne, ale jednak znaczące zmiany w mało wsi. I chociaż obyczaj, dopasowanie do społeczności, w której się żyje i postępowanie zgodnie z przekazywaną wiedzą z pokolenia na pokolenie nadal są bardzo ważne, pojawiają się postacie występujące przed szereg. Historia Marianny Betowej, kobiety, która lubiła postawić na swoim, niesamowicie przypadła mi do gustu. I chociaż we wszystkich tomach tej sagi pojawiają się silne, przodujące kobiety, tak to właśnie Marianna zrobiła na mnie największe wrażenie

Niewiedza, Tożsamość, Nieśmiertelność, Spotkanie - Milan Kundera

Do tej pory nie miałam okazji spotkać się z literaturą Milana Kundery. Na szczęście z pomocą przyszło Wydawnictwo W.A.B., które wypuściło nowe wydania jego książek. Dzięki temu miałam okazję poznać cztery z jego powieści, nieco różne, ale dające pole rozważań. Niewiedza W tej książce znajdujemy historię Ireny i Josefa, którzy po wielu latach emigracji postanawiają wrócić do swojej ojczyzny. Szybko jednak okazuje się, że dwadzieścia lat to szmat czasu, a zmiany, które dokonały się zarówno w naszych bohaterach, jak i ich przyjaciołach, rodzinie i samej ojczyźnie, mogą okazać się zupełnie nie do przeskoczenia. „Niewiedza” to opowieść, w której losy tej dwójki splatają się i chociaż wydaje się, że łączy ich jedynie fakt przebywania poza krajem, to jednak okazuje się, że mają ze sobą wiele wspólnego. Autor przeplata ich historie, w ciekawy sposób łączy ich życia ze sobą, a jednocześnie pokazuje, jak jedna decyzja może odmienić wszystko to, co do tej pory wydawało nam się bliskie i znajome.

Nieznośna lekkość bytu - Milan Kundera

„Nieznośna lekkość bytu” to zdecydowanie najpopularniejsza książka czeskiego pisarza, która w moich planach czytelniczych widniała już od bardzo długiego czasu. Korzystając ze wznowienia w nowym wydaniu tej powieści, mogłam w końcu sięgnąć po tę historię i poznać przyczyny jej popularności. Milan Kundera w charakterystyczny dla siebie sposób rozprawia się z ludzkimi słabościami, rozwodzi się nad przypadkowością naszego życia, a robi to w naprawdę ciekawy pisarsko sposób. W tej opowieści kręcimy się wokół życia Teresy i Tomasza, a zahaczamy także o życie kilku innych postaci. Nie brakuje w tej historii typowych dla Kundery wtrąceń i rozważań, które dopełniają całości. Sposób, w jaki Kundera przeplata życia bohaterów, znajdując w nich miejsca dla własnych, filozoficznych rozważań, jest naprawdę niesamowity. Z pozoru chaotyczne rozdziały zaczynają tworzyć większą całość, w której nietrudno doszukać się głębi i dopiero w momencie przewrócenia ostatniej strony dostajemy pełen obraz, który m