Przejdź do głównej zawartości

Kobieta z lawiny - Enrico Camanni


Nie ma co ukrywać, że tło wspinaczek górskich w różnorakich książkach, to zdecydowanie moje ulubione tło. Dlatego też z wielką chęcią sięgam po książki, których akcja ma miejsce właśnie górach, nie mogłam więc przejść obojętnie obok „Kobiety z lawiny” Enrico Camanniego.

Górski przewodnik Nanni Settembrini dostaje wiadomość o lawinie w masywie Mont Blanc, która zeszła, przykrywając turystów. Dzięki sprawnie przeprowadzonej akcji ratunkowej, spod zwałów śniegu udaje się odkopać kobietę u kresu życia. Turystka była obwiązana liną, ale po mozolnym odkopywaniu jej ze śniegu, na jej końcu nie znaleziono zupełnie nic, co sugerowałoby przywiązanie do niej innej osoby. Kobietę udaje się uratować, ale kiedy odzyskuje przytomność, nic nie pamięta. 

Akcja w „Kobiecie z lawiny” toczy się niespiesznie, oddaje nieco klimat sennego miasteczka. Nie wieje jednak w tej opowieści nudą. Nanni rozpoczyna prywatne śledztwo, czując się w jakimś stopniu odpowiedzialny za uratowaną kobietę, a jednocześnie nie daje mu spokoju powód, dla którego kobieta obwiązana była luźną, długą liną. Razem z poznaną przy okazji tej nieszczęsnej sytuacji Martiną, postanawiają rozwikłać zagadkę. 

Czytając tę historię od razu rzuca się w oczy, że autor wie, o czym pisze. Mam na myśli spojrzenie na góry i wspinaczkę - autor świetnie oddał opisy dróg i szlaków w górach. Odnoszę też wrażenie, że przemyślenia dotyczące gór, które towarzyszyły głównemu bohaterowi, były poniekąd odzwierciedleniem tego, co myśli sam autor. Bardzo jednak ten element powieści mi się podobał, dodało to niemałego uroku całej historii. 

Osobiście nie sklasyfikowałabym tej książki jako thriller. Była to dla mnie bardziej obyczajówka z elementami thrillera, chociaż i te elementy czasem się rozmywały. Odczuwałam to bardziej tak, jakby małe śledztwo w sprawie kobiety uratowanej z lawiny była tylko dodatkiem dla zmagań głównego bohatera z samym sobą i jego nierzadko skomplikowanymi relacjami z bliskimi. Nie twierdzę jednak, aby to było złe! Bardzo przyjemnie brnęło się przez tę opowieść, powolny spacer po rozmyślaniach bohaterów nad życiem, górami, relacjami ludzkimi. 

Sama historia kobiety z lawiny jest naprawdę intrygująca, ale zarazem bardzo smutna. Cudem pozostała przy życiu, ale kiedy się wybudza, nie ma najmniejszego pojęcia kim jest. Budząc się w obcym miejscu, z obcymi ludźmi, nie pamiętając nawet swojego imienia, człowiek musi przeżywać prawdziwe katusze. Nawet trudno wyobrazić sobie taką sytuację, a co dopiero emocje osoby, która się w niej znalazła. Kobieta, którą dwójka samozwańczych detektywów nazwała Lavinią, z pomocą Martiny, powoli zaczyna odkrywać najbardziej odległe momenty ze swojego życia, ale droga do poznania siebie na nowo będzie naprawdę długa i prawdziwie bolesna. 

Szczerze jestem zauroczona tą historią, a właściwie sposobem, w jaki udało się autorowi namalować słowem krajobraz górski, przedstawić pracę przewodnika górskiego i akcje ratunkowe. Trzeba też oddać umiejętność stworzenia postaci, które idealnie pasowały do roli, w jakich osadził je autor. Wiele rozmyślań o górach, złożone relacje międzygórskie i tajemnica, która pozostaje w tle, ale nie daje o sobie zapomnieć przez całą historię - to wszystko tworzy naprawdę dobrą, piękną ale i bolesną opowieść. 


Książka przeczytana w ramach współpracy z Wydawnictwem Kobiecym.

Recenzja dostępna także na portalu Poinformowani.pl

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Flaw(less). Opowiedz mi naszą historię - Marta Łabęcka

Zazwyczaj do książek, które zasłynęły w serwisie Wattpad, a potem zostały wydane, podchodzę nieco sceptycznie - być może dlatego, że już na kilku takich historiach się zawiodłam. Bardzo się cieszę, że przez to nie zniechęciłam się do sięgnięcia po „Flaw(less). Opowiedz mi naszą historię", bo ta książka całkowicie zawładnęła moimi emocjami.  Ona ma status lodowej księżniczki, pochodzi z tak zwanego dobrego domu i zgarnia same najlepsze oceny. Odpycha od siebie ludzi i jedyne o czym marzy, to ucieczka z Moreton. Do niego przylgnęła łatka narkomana, a dla jego matki liczą się tylko używki i przypadkowi mężczyźni. Ich znajomość zaczyna się całkiem przypadkiem, ale szybko okazuje się, że mają ze sobą dużo więcej wspólnego, niż wydawało się na początku.  Jestem zachwycona i zauroczona tą historią. Najlepszą rekomendacją tej książki będzie to, że siedziałam przy niej do prawie 1:30 w nocy (a to zdarza mi się naprawdę rzadko), bo nie byłam w stanie jej odłożyć, nie poznając losów tej ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ozyrys – Remigiusz Mróz

Uważam, że seria „Langer” to książki Remigiusza Mroza, która ma szansę podbić serca osobom, które do tej pory nie miały po drodze z twórczością autora. I „Ozyrys”, chociaż trzeci w kolejce, nie ustępuje swoim poprzednikom i zapewnię naprawdę wiele emocji, zwrotów akcji i świetną rozrywkę. Bardzo trudno opowiadać i fabule tych książek, nie spojlerując jednocześnie wielu wydarzeń, więc oszczędność w słowach, jeśli chodzi o sam opis wydawcy, powinien być tutaj wystarczający: „Kiedy jeden potwór staje przed sądem, drugi zaczyna polowanie”. Przyznam, że naprawdę dużo się dzieje w tej historii i właściwie nawet na chwilę nie zwalniamy tempa. Przeplatają się w niej różnorodne wątki, kontynuujące wydarzenia z poprzednich tomów, ale oczywiście najważniejsze są tutaj występki Ozyrysa i Piotra Langera. A te są wręcz spektakularne!  To też tego typu historia, w której mimo poważnych tematów pojawia się sporo humoru – ten humor jednak często występuje w spotkaniach z Piotrem Langerem, przez co ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Saga o ludziach ziemi. Wieczorne gody – Anna Fryczkowska

Jestem absolutną fanką Sagi o ludziach ziemi. Anna Fryczkowska stworzyła niesamowicie angażującą i emocjonalną serię, którą wspaniale się czyta! Odkrywanie wszystkich codziennych bolączek i małych radości wszystkich bohaterów jest naprawdę świetną przygodą i prawdziwie mi przykro, że „Wieczorne gody” zamykają tę serię. Jednocześnie, jest to – chociaż po drugim tomie bym nie przypuszczała – historia, która podobała mi się najbardziej z całej sagi. Świat pędzi do przodu, a wraz z nim pojawiają się drobne, ale jednak znaczące zmiany w mało wsi. I chociaż obyczaj, dopasowanie do społeczności, w której się żyje i postępowanie zgodnie z przekazywaną wiedzą z pokolenia na pokolenie nadal są bardzo ważne, pojawiają się postacie występujące przed szereg. Historia Marianny Betowej, kobiety, która lubiła postawić na swoim, niesamowicie przypadła mi do gustu. I chociaż we wszystkich tomach tej sagi pojawiają się silne, przodujące kobiety, tak to właśnie Marianna zrobiła na mnie największe wrażenie...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej