Księga bezimiennej akuszerki - Meg Elison

 Na Księgę bezimiennej akuszerki trafiłam przypadkiem; nie widziałam jej wcześniej nigdzie na Instagramie, ale kiedy weszłam przypadkiem do Empiku (to naprawdę nie były celowe odwiedziny!) od razu przyciągnęła mnie okładką. Przeczytałam opis z tyłu, odłożyłam książkę na półkę... i nie mogłam o niej zapomnieć. Opis strasznie mnie zaintrygował i przez cały dzień ta pozycja chodziła mi po głowie. A ze względu na to, że dzień później musiałam pojawić się w galerii, a obok był ten sam Empik... Sami rozumiecie! 

Tak naprawdę nie wiedziałam, czego spodziewać się po tej książce i właściwie do ostatnich stron historii nie miałam żadnego wyrobionego o niej zdania. Taka sytuacja zdarza mi się naprawdę rzadko, ale ostatecznie muszę stwierdzić, że ta książka mi się podobała i długo jej treść siedziała mi w głowie. 

Powieść opowiada o położnej, która budzi się w zupełnie opustoszałym świecie, który pozbawiony jest większości ludności, pogrążony w chaosie. Tajemnicza gorączka zabrała większość kobiet, każdy poród oznacza śmierć, a pozostali przy życiu mężczyźni w większości są niebezpieczni i zdolni do wszystkiego, byleby przeżyć. Kiedy na ich drodze spotkają kobiety, wykorzystują je, trzymają na łańcuchu, handlują nimi. Rzeczywistość w której budzi się akuszerka jest brutalna, a ona musi w niej jakoś przetrwać. 

Mój pierwszy zarzut do tej historii pojawił się już na samym początku. Totalnie dziwne było dla mnie to, że kobieta po prostu budzi się, zabija człowieka i wybiega z domu gotowa stawiać czoło przeciwnościom losu i bez żadnego zawahania wie, jak się zachować. Zabrakło mi tutaj takiej zwykłej fazy zaprzeczenia, rozdarcia, niedowierzania, rozpaczy - czegokolwiek, co tak naprawdę powinno pojawić się u każdego człowieka w podobnym momencie. Jasne, potem jak najbardziej mogła stać się "silną babką", ale brakowało mi takiego pierwszego, ludzkiego odruchu.

Podobał mi się ogólny sposób przeprowadzenia tej powieści; historia opisywana przez niezależnego narratora połączona z wpisami z dziennika samej akuszerki - świetnie się to razem przeplatało i dopełniało. Na plus też mogę zaliczyć sam klimat powieści, który był naprawdę przytłaczający, surowy, czasem nawet przerażający, a przy tym bardzo wciągający. Czasem trudno mi się było oderwać od tej książki, chciałam wiedzieć więcej, mimo że akcja nie była jakaś porażająco szybka.

Trochę się zastanawiam nad tym, jak będą wyglądać kolejne części, ale jestem mocno zaintrygowana! Podobała mi się taka wizja świata i wszystkie emocje, które towarzyszyły poznawaniu tej historii. Uważam, że to książka warta poznania.

Książkę możecie kupić na stronie Empiku: Księga bezimiennej akuszerki